اثربخشی قصه درمانی بر بهبود مهارت‌های ارتباطی و تعاملات اجتماعی کودکان مبتلا به اوتیسم

Abstract

مهارت‌های ارتباطی و تعاملات اجتماعی، نقش انکارناپذیری در کیفیت زندگی و سلامت روان‌شناختی اجتماعی، معنوی و جسمانی دارد. ارتقای این مهارت‌ها از مهم‌ترین دغدغه‌های والدین و مربیان است. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی قصه درمانی بر بهبود مهارت‌های ارتباطی و تعاملات اجتماعی کودکان مبتلا به اوتیسم صورت‌بندی شد. طرح پژوهش از نوع شبه آزمایشی و شامل یک پیش ­آزمون و پس‌ آزمون بود که در هر دو گروه آزمایش و گروه گواه انجام شد. از بین کودکان واجد شرایط، 20 نفر از کودکان مبتلا به اوتیسم با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس، به عنوان نمونه مورد پژوهش انتخاب شدند و به طور تصادفی به دو گروه کنترل و آزمایش انتساب گردیدند و سپس گروه آزمایش در طول سه هفته آموزش ‌دید. در این پژوهش از مقیاس درجه‌بندی کودکی اوتیسم (GARS) به عنوان ابزا‌ری برای سنجش بهبودی کودکان استفاده‌ شد و ‌داده‌های جمع‌آوری‌شده، با استفاده از کوواریانس مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان‌ داد که روش قصه‌‌‌‌درمانی به‌طور معناداری در سطح‌ P<0/05 در کاهش علائم اوتیسم، بهبود مهارت‌های ارتباطی و تعاملات اجتماعی کودکان دارای اوتیسم مؤثر است. البته این روش در بهبود رفتارهای کلیشه‌ای و تکراری کودکان تأثیر معناداری نداشت. با توجه به مزایای این مداخله در درمان و اهمیت افزایش جلسات قصه‌ درمانی برای کودکان مبتلا به اوتیسم، توصیه‌ می‌شود این روش‌ درمانی در کنار‌ روش‌های مرسوم به جامعه اوتیسم به خصوص مادران ارائه ‌شود.