ارتباط ایمان به حضور خداوند در زندگی زناشویی و رضایت‌مندی زوجین: بررسی نقش میانجی شیوه های مقابله مذهبی

Abstract

مطالعات انجام شده در خصوص ارتباط مذهب و رضایت زناشویی، به طور عمده با استفاده از پرسشنامه­های سنجش باورهای عمومی دینی انجام شده­اند و مطالعات محدودی به طور خاص به بررسی باورهای مذهبیِ زوجین در رابطه زناشویی پرداخته­اند. به همین منظور، مطالعه حاضر با هدف بررسی نقش میانجی شیوه­های مقابله مذهبی در ارتباط بین ایمان به حضور خداوند در زندگی زناشویی و رضایت­مندی زناشویی زوجین انجام شد. این پژوهش از نوع مطالعات همبستگی بود. 223 نفر از دانشجویان متأهل دو دانشگاه سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و همسران آن­ها برای شرکت در پژوهش انتخاب شدند. داده­ها با استفاده از مقیاس ایمان در رابطه زناشویی رضاپور و همکاران (1392)، مقابله مذهبی پارگامنت و همکاران (2000) و شاخص رضایت زناشویی هادسون (1992) جمع­آوری و با استفاده از آزمون­های همبستگی پیرسون، رگرسیون چندگانه و تحلیل معادلات ساختاری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته­ها نشان داد که رضایت زناشویی با تمامی ابعاد ایمان به حضور خداوند در رابطه زناشویی و شیوه مقابله مذهبی مثبت همبستگی معنی­دار مثبت داشت. بین شیوه مقابله مذهبی منفی با رضایت زناشویی نیز همبستگی منفی معنی­دار وجود داشت (05/0>p). ایمان به حضور خداوند در رابطه زناشویی و مقابله مذهبی قادر به پیش­بینی معنی­دار رضایت زناشویی افراد بود و همچنین مقابله مذهبی در ارتباط بین ایمان به حضور خداوند در رابطه زناشویی و رضایت زناشویی نقش میانجی معنی­داری ایفا می­کرد. با توجه به یافته­ها می­توان نتیجه گرفت که ایمان به حضور خداوند در زندگی زناشویی و داشتن یک نگرش مذهبی به ازدواج می­تواند با تأثیرگذاری بر شیوه­های مقابله مذهبی، باعث افزایش رضایت زناشویی افراد شود.