بررسی اثربخشی آموزش تحرک و جهت‌یابی بر مهارت های حرکتی کودکان با آسیب بینایی

Abstract

هدف پژوهش حاضر، بررسی تأثیر آموزش تحرک و جهت‌یابی بر مهارت‌­های حرکتی کودکان با آسیب بینایی بود. تعداد 30 دانش‌آموز پسر با آسیب بینایی (15 نفر گروه کنترل و 15 نفر گروه آزمایش) در دامنه سنی 7 تا 11 سال از مدرسه شهید محبی تهران به صورت هدفمند انتخاب شدند. شرکت‌کنندگان بر اساس عملکرد حرکتی که به وسیله آزمون رشد حرکتی لینکلن ازرتسکی انجام گرفت، همسان و در گروه‌­های آزمایش و کنترل به صورت تصادفی گماشته شدند. گروه آزمایش در برنامه آموزشی به مدت 20 جلسه 45 دقیقه­ای شرکت کردند و گروه کنترل به فعالیت‌های روزمره پرداختند. جمع‌آوری اطلاعات برای کل شرکت‌ کنندگان به شکل پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری انجام گرفت. به منظور مقایسه دو گروه، از مدل آماری تحلیل کواریانس چند متغیره استفاده گردید. نتایج حاصل تفاوت معناداری را در گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل در مهارت‌های حرکتی)حرکات درشت) نشان دادند (001/0<em>P<</em>). بنابراین، می‌توان گفت برنامه آموزشی تحرک و جهت‌­یابی می‌تواند برنامه مناسبی جهت افزایش مهارت‌های حرکتی درکودکان با آسیب بینایی باشد.