اولویت‌بندی اهداف، سلامت روانی و باورهای غیرمنطقی دانشجویان

Abstract

اولویت‌بندی اهداف، سلامت روانی و باورهای غیرمنطقی از جمله مفاهیمی ‌هستند که امروزه توجه زیادی را به خود جلب کرده‌اند. هدف پژوهش حاضر، مقایسه نسبت اولویت‌بندی اهداف دانشجویان و رابطه آن با سلامت روانی و باورهای غیرمنطقی آن‌ها بود. نمونه شامل 216 نفر (120 دختر، 96 پسر) از دانشجویان دانشگاه علامه طباطبایی بودند. پرسشنامه‌های اهداف و آرزوها (GAQ)، سلامت روانی (GHQ) و باورهای غیرمنطقی (4IBFA) توسط دانشجویان تکمیل شد. آزمون خی‌دو نشان داد که بین اولویت اول اهداف کل دانشجویان تفاوت معناداری وجود دارد، اما بین دانشجویان کارشناسی و کارشناسی ارشد این تفاوت معنادار نبود. همچنین نتایج تحلیل واریانس نشان داد که بین اولویت‌بندی اهداف و نمره کلی مقیاس سلامت روانی و باورهای غیرمنطقی رابطه معناداری وجود ندارد، اما در مؤلفه‌های نشانه‌های افسردگی و درماندگی در برابر تغییر بین دانشجویان با اولویت‌بندی اهداف متفاوت، تفاوت معنادار وجود داشت. با توجه به میانگین داده‌ها کسانی که اهداف خودبرتری را در اولویت قرار داده‌اند از لحاظ سلامت روانی و باورهای غیرمنطقی بهتر از کسانی هستند که اولویت آن‌ها مربوط به اهداف فیزیکی است.