تعیین درجه سمیت دیازینون و بررسی اثر آن بر روی برخی شاخص های آنزیمی در فیل ماهی (Huso huso)

Abstract

در این تحقیق، به منظور تعیین LC50 و درجه سمیت آفت کش دیازینون در گونه فیل ماهی ابتدا آزمایش سمیت کشنده انجام شد و سپس اثرات غلظت های تحت کشنده آن بر دو شاخص آنزیمی عمومی (ALT و AST) و یک شاخص آنزیمی اختصاصی (AChE) مورد بررسی قرار گرفت. نتایج سمیت کشنده نشان داد که غلظت کشنده، حداقل غلظت موثره، حداکثر غلظت مجاز دیازینون در بچه فیل ماهیان برابر 47/5، 28/4 و 54/0 میلی گرم بر لیتر محاسبه شد و این حشره کش را برای فیل ماهی می توان با «درجه سمیت متوسط» طبقه بندی کرد. یافته های آزمایش زیر کشنده نشان داد که با افزایش غلظت دیازینون در آب، فعالیت آنزیم AST و ALT در پلاسمای ماهیان آزمایشی افزایش یافته است، بنابراین یک رابطه مستقیم بین غلظت سم دیازینون با این شاخص های عمومی دیده می شود. از طرفی افزایش غلظت سم دیازینون، سبب ایجاد یک روند کاهشی در فعالیت کولین استرازی در هر دو بافت مغز و ماهیچه شده است. به عبارت بهتر، مهارشدگی آنزیم AChE رابطه مستقیمی با غلظت آفت کش دارد. با توجه به این نتایج می توان گفت، غلظت هایی از آفت کش دیازینون که از نظر آزمون کشندگی، غیر موثر و مجاز برای گونه های غیرهدف شناخته می شوند، می توانند باعث بروز تغییراتی در شاخص های آنزیمی سرم خون و مهارشدگی استیل کولین استرازی در آنها گردند.