نمایش مختصر رکورد

بررسی و تحلیل باستان‌شناختی محوطه شهریری استان اردبیل

dc.contributor.authorهژبری نوبری, علیرضاfa_IR
dc.contributor.authorخانعلی, حمیدfa_IR
dc.contributor.authorآنیل, یلمازfa_IR
dc.contributor.authorموسوی کوهپر, سید مهدیfa_IR
dc.date.accessioned1399-07-09T05:45:43Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-09-30T05:45:43Z
dc.date.available1399-07-09T05:45:43Zfa_IR
dc.date.available2020-09-30T05:45:43Z
dc.date.issued2020-08-22en_US
dc.date.issued1399-06-01fa_IR
dc.date.submitted2018-04-29en_US
dc.date.submitted1397-02-09fa_IR
dc.identifier.citationهژبری نوبری, علیرضا, خانعلی, حمید, آنیل, یلماز, موسوی کوهپر, سید مهدی. (1399). بررسی و تحلیل باستان‌شناختی محوطه شهریری استان اردبیل. مطالعات باستان شناسی, 12(2), 267-283. doi: 10.22059/jarcs.2020.256843.142561fa_IR
dc.identifier.issn2251-9297
dc.identifier.issn2676-4288
dc.identifier.urihttps://dx.doi.org/10.22059/jarcs.2020.256843.142561
dc.identifier.urihttps://jarcs.ut.ac.ir/article_77752.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/288465
dc.description.abstractعصر مفرغ متاخر و آهن I از نظر فرهنگی نشانگر تحولاتی بسیار مهم در ساختار فرهنگ مادی و معنوی مردمان ساکن فلات ایران است. شناخت و استفاده از آهن در این دوره به مثابه کشف عظیمی بود که در تمام زوایای زندگی بشر آن روز سایه افکند. زمینه­های ایجاد امپراطوری­های گسترده در پی این دوره بر پایه­های جامعه­ای استوار گشت که با سپری­کردن عصر آهن، پتانسیل جهانی شدن یافته بود؛ لذا می­توان این برهه را دوره آغاز تاریخی ایران نامید.      یکی از شاخص­ترین و مهم­ترین محوطه­های نشانگر این تحولات در شمال­غرب ایران، محوطه باستانی شهریری در مشکین شهر استان اردبیل است که در طی بررسی­های چالز برنی شناسایی شده و طی سه فصل کاوش باستان­شناختی طی سال­های 1382،83،84 به سرپرستی نگارنده (علیرضا هژبری نوبری) با هدف شناسایی فرهنگ­های عصر آهن حوزه شرقی شمال­غرب ایران مورد مطالعه قرار گرفت. در این محوطه می­توان شاخصه­های فرهنگی عصر آهن حوضه شرقی شمال­غرب را در بستر فرهنگی پیوسته­ای مطالعه نمود. وجود قلعه­ی استحکاماتی با بهره گیری از موانع طبیعی دفاعی، گورستان­ پراکنده در اطراف محوطه و فضای آیینی همراه با سنگ افراشت­های انسان ریخت از مهمترین قسمت­های شناخته شده­ی حاصل از کاوش­های باستان شناختی محوطه شهریری می­باشد. نتایج مطالعات انجام یافته در قلعه شهریری نشان می­دهد که شکل­گیری محوطه از اواخر دوره مفرغ میانی و مفرغ متاخر بوده و نمود باستان شناسی این دوره معبد اولیه و استقرار­های کوچ­ نشینی است. توسعه محوطه در دوره آهن بوده و نمود باستان شناسی آن قلعه استحکاماتی، معبد شهریری و گورستان وسیع می­باشد.fa_IR
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهرانfa_IR
dc.relation.ispartofمطالعات باستان شناسیfa_IR
dc.relation.ispartofJournal of Archaeological Studiesen_US
dc.relation.isversionofhttps://dx.doi.org/10.22059/jarcs.2020.256843.142561
dc.subjectشمال‌غرب ایرانfa_IR
dc.subjectحوضه شرقی آذربایجانfa_IR
dc.subjectفرهنگ‌های عصر آهنfa_IR
dc.subjectمحوطه شهریریfa_IR
dc.subjectسنگ‌افراشت انسان‌ریختfa_IR
dc.titleبررسی و تحلیل باستان‌شناختی محوطه شهریری استان اردبیلfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeمقاله پژوهشیfa_IR
dc.contributor.departmentاستاد گروه باستان‌شناسی، دانشگاه تربیت مدرسfa_IR
dc.contributor.departmentدانشجوی دکتری باستان شناسی دانشگاه تربیت مدرسfa_IR
dc.contributor.departmentدانشیار گروه باستان‌شناسی، دانشگاه چلبی اوغلوfa_IR
dc.contributor.departmentدانشیار گروه باستان‌شناسی، دانشگاه تربیت مدرسfa_IR
dc.citation.volume12
dc.citation.issue2
dc.citation.spage267
dc.citation.epage283
nlai.contributor.orcid0000-0001-9532-3002


فایل‌های این مورد

فایل‌هااندازهقالبمشاهده

فایلی با این مورد مرتبط نشده است.

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد