تحلیل تطبیقی زیست‌‎پذیری فرهنگی کلان‌شهرهای ایران مطالعۀ موردی: تهران، اصفهان و مشهد

Abstract

زیست‌‌پذیری فرهنگی، جامع‌‌ترین شاخص‌‌ ارزیابی وضعیت توسعۀ فرهنگی در مناطق است که از سه شاخص فرصت مشارکت فرهنگی، مشارکت فرهنگی و حمایت از فرهنگ و 54 زیرشاخص تشکیل شده است. هدف از انجام این مطالعه، ارزیابی زیست‌‌پذیری فرهنگی در سه کلان‌‌شهر مدنظر و مقایسۀ آنها ازنظر بهره‌‌مندی از این شاخص است. بر این اساس مطالعۀ حاضر به‌لحاظ هدف، کاربردی و با توجه به روش، ازجمله پژوهش‌های توصیفی – تحلیلی است. در این راستا سعی شده است با استفاده از داده‌‌های فرهنگی که با مراجعه به سازمان‌‌های مرتبط و سالنامه‌‌های آماری به دست آمده‌اند، زیست‌‌پذیری فرهنگی در سه کلان‌‌شهر ایران بررسی شود. بدین منظور پس از استانداردسازی داده‌‌ها، با استفاده از میانگین سادۀ زیرشاخص‌‌ها، هر یک از سه شاخص محاسبه و با بهره‌‌گیری از میانگین شاخص‌‌ها، زیست‌‌پذیری فرهنگی کلان‌‌شهرهای مدنظر طی سال‌‌های 1392 تا 1395 برآورد شده است. براساس نتایج به‌دست‌آمده، زیست‌‌پذیری فرهنگی طی سال‌‌های<br /> 1395-1392 در اصفهان از مقدار 203/0 به 792/0، در تهران از 321/0- به 041/0- و در مشهد از مقدار 530/0- به 069/0- در پایان دوره رسیده است. همچنین در مقایسۀ نسبی کلان‌‌شهرها در تمام سال‌‌های پژوهش، اصفهان در رتبۀ اول و تهران و مشهد به ترتیب در رتبه‌‌های دوم و سوم قرار دارند.