مطالعۀ اخلاق کار و ارتباط آن با منبع کنترل بین کارکنان ایرانی و ایتالیایی

Abstract

اگرچه پژوهش‌های جالب‌توجهی در زمینۀ اخلاق کار در ایران انجام شده‌اند، به‌ندرت این موضوع به‌صورت بین‌فرهنگی بررسی شده است. بر این اساس، پژوهش حاضر تلاش کرده است اخلاق کار را در ایران (به‌منزلۀ کشوری اسلامی، در حال توسعه و با فرهنگ جمع‌گرایانه) با ایتالیا (به‌منزلۀ کشوری کاتولیک، توسعه‎‌یافته و با فرهنگ فردگرایانه) مقایسه و رابطۀ آن را با منبع کنترل درونی، بررسی کند. این پژوهش در چارچوب پیمایش بین‌فرهنگی و روی 306 نفر از کارکنان دو دانشگاه دولتی در ایران (132 نفر) و ایتالیا (174 نفر) انجام شده است. ابزار پژوهش برای سنجش اخلاق کار، فرم اخلاق کار چندبعدی مریاک و همکاران (2013) است و برای سنجش منبع کنترل، از مقیاس درونی - بیرونی راتر (1966) استفاده شده است. یافته‌ها نشان می‌دهند اخلاق کار بین کارکنان ایتالیایی از کارکنان ایرانی قوی‌تر است و علاوه بر آن، در هر دو گروه، رابطۀ معناداری بین منبع کنترل درونی و اخلاق کار وجود دارد. یافته<span style="text-decoration: underline;">‌</span>های پژوهش با بخش عمده‌ای از پژوهش‌های بین‌فرهنگی در این حوزه منطبق نیست؛ اما تلاش شده است تبیین‌های لازم در توجیه آنها ارائه شوند.