مطالعۀ ظرفیت‌های رسانۀ شنیداری پادکست برای آموزش زبان فارسی در رادیوهای برون‌مرزی صداوسیما (مطالعۀ موردی: برنامه‌های آموزش زبان در رادیوهای دویچه وله و پارس تودی)

Abstract

تحقیق پیش‌رو با هدف تبیین ظرفیت پادکست به‌منظور رسانه­ای نو در آموزش زبان فارسی و ارائۀ الگوی تولید و توزیع پادکست آموزشی در رادیو و نیز شناسایی نقاط قوت و ضعف پادکست­های آموزش زبان فارسی انجام پذیرفته است. بنابر فرضیۀ «درونداد» کراشن، شنیدن یکی از ورودی­های اصلی در فراگیری زبان به شمار است و پادکست به‌عنوان رسانۀ شنیداری فرصتِ تمرین، یادگیری و تقویت درک شنیداری را برای آموزش زبان فراهم می‌کند. این پژوهش با روش کتابخانه­ای و تحلیل محتوای کیفی انجام شده و جامعۀ آماری تحقیق شامل پادکست‌های آموزش زبان در پارس ‌تودی و دویچه وله است. نتایج تحقیق حاکی از آن است که پادکست به سبب روزآمد بودن، جذابیت، اصالت داشتن و تعاملی بودن، فرصت‌های فراوانی را برای آموزش زبان فراهم کرده‌ است. ویژگی تعاملی بودن نه‌تنها برای درک شنیداری، بلکه برای ارتقای نحوۀ مکالمه و تلفظ صحیح واژگان نیز اهمیت دارد؛ چراکه شنونده را به گوینده تبدیل می­کند. پادکست­های آموزشی زبان فارسی در عصر حاضر رسانه­ای برای گسترش و آموزش زبان فارسی به شمارند که باید به­صورت روزانه یا هفتگی تولید شوند. ازنظر موضوعی نیز مطلوب آن است که متنوع، متناسب با سطوح مختلف زبانی، قابل انطباق با آزمون‌های استاندارد و دارای تمرین، آزمون و واژه‌نامه باشند.