اثر زمان و مقدار مصرف علف کش ایمازتاپیر بر خصوصیات رویشی و عملکرد باقلا (.Vicia faba L)

Abstract

با هدف بررسی تاثیر زمان کاربرد غلظت­های مختلف علف­کش ایمازتاپیر در کنترل علف­های هرز مزرعه باقلا آزمایشی در سال زراعی 95-1394 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه لرستان، در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی با 15 تیمار و 3 تکرار اجرا شد. در این آزمایش کارآیی کاربردهای پیش‌کاشت، پیش‌رویشی و پس‌رویشی علف­کش ایمازتاپیر در مقادیر (25/0، 5/0، 75/0 و 1 لیتر در هکتار) و کاربرد پیش‌کاشت، همچنین پس‌رویشی ایمازتاپیر به مقدار 1 لیتر در هکتار همراه با کنترل علف‌هرز در دو سطح (کنترل و عدم کنترل) مورد ارزیابی قرار گرفتند. مهم­ترین علف‌های‌هرز در این آزمایش به ترتیب شامل گلرنگ ‌وحشی (<em>Carthamus oxyacantha</em>)، شیرپنیر (<em>Galium tricornutun</em>)، خردل‌وحشی (<em>Sinapis arvensis</em>)، جغجغک (<em>Vaccaria grandiflora</em>) و گوش‌فیلی (<em>Conringia orientalis</em>) بودند. میانگین تراکم علف‌های هرز برای کرت‌های شاهد بدون کنترل برابر 133 بوته در مترمربع بود. بیشترین درصد کاهش زیست‌توده علف‌های‌هرز نسبت به شاهد بدون کنترل با 95/86 درصد به تیمار کاربرد پس‌رویشی ایمازتاپیر به میزان 75/0 و 1 لیتر در هکتار مربوط بود. نتایج آزمایش نشان داد که بیشترین میانگین طول ریشه (46/12 سانتی‌متر)، وزن خشک ریشه (95 گرم)، تعداد شاخه فرعی (33/5)، تعداد دانه در غلاف (3/9) و عملکرد دانه (7/3466 کیلوگرم در هکتار) در تیمار وجین دیده شد. بیشترین ارتفاع بوته (33/88 سانتی‌متر) مربوط به تیمار شاهد، بیشترین شاخص سطح‌برگ (59/2) در تیمار پیش‌کاشت علف­کش به میزان 25/0 لیتر در هکتار، بیشترین تعداد غلاف در بوته (10 غلاف)، تعداد غلاف در مترمربع (100 غلاف) و عملکرد بیولوژیک (1/33367 کیلوگرم در هکتار) در کاربرد پیش‌رویشی علف­کش به میزان 5/0 لیتر در هکتار و بیشترین وزن 100 دانه (6/109 گرم) در تیمار کاربرد پیش‌کاشت همراه با پس‌رویشی ایمازتاپیر به مقدار 1 لیتر در هکتار دیده شد. نتایج آزمایش نشان داد که پس از تیمار وجین‌دستی، مناسب­ترین غلظت علف­کش کاربرد پیش‌رویشی علف‌کش ایمازتاپیر به 5/0لیتر در هکتار بود که با 99 درصد کاهش در تراکم کل علف‌های هرز نسبت به شاهد (بدون کنترل) بهترین تیمار علف‌کشی بود. غلظت­های بالاتر علف­کش نیز به علت گیاه­سوزی و کاهش سطح برگ و فتوسنتز موجب کاهش عملکرد باقلا گردید.