معیارهای دادرسی عادلانه ناظر بر توقیف متهم

Abstract

مأموران پلیس در صف مقدم فرآیند کشف جرم، شناسایی، دستگیری و تعقیب کیفری متهم قرار دارند. سرعت عمل در گردآوری ادله و به نتیجه رسانیدن پرونده‌ها از جمله اولویت‌های پلیس در بیشتر نظام‌های عدالت کیفری است. تأکید سازمان پلیس بر افزایش کارایی و اثربخشی واحدهای انتظامی در پاره‌ای از موارد موجب نادیده انگاشتن حقوق متهم می‌شود. توقیف متهم بر اساس ادله متقن، تفهیم اتهام در اسرع وقت، حداقل استفاده از زور در هنگام توقیف و منع نگهداری متهم در بازداشتگاه‌های غیرقانونی از جمله معیارهایی است که به منظور حمایت از حقوق متهم در اسناد بین‌المللی و مقررات داخلی کشورهای مختلف پیش‌بینی شده ‌است. مقاله پیشِ رو تلاش دارد با بررسی معیارهای دادرسی عادلانه ناظر بر توقیف پلیسی، ترجمان این معیارها در قوانین داخلی ایران و حقوق تطبیقی را مورد ارزیابی قرار دهد.