تحلیل رابطه ی مؤلفه های هویت دینی و پیشگیری از جرم

Abstract

<strong>چکیده؛</strong><br /> پژوهش پیش رو با هدف بررسی نقش ابعاد هویت دینی در پیش­گیری از ارتکاب جرم در بین دانشجویان دانشگاه اصفهان به روش توصیفی از نوع همبستگی انجام شده است. جامعه­ی آماری این پژوهش را کلیه­ی دانشجویان دانشگاه اصفهان به تعداد 11241 نفر تشکیل داده­اند که از این میان مطابق با روش نمونه­گیری تصادفی طبقه­ای متناسب با حجم تعداد 371 نفر به عنوان حجم نمونه انتخاب شده­اند. ابزار جمع آوری اطلاعات در بُعد هویت دینی پرسشنامه محقق ساخته براساس مولفه­های هویت دینی گلارک و استارک و در بُعد ارتکاب جرم، پرسشنامه محقق ساخته خود اظهاری جرایم بود که روایی صوری و محتوایی آن با استفاده از نظرات پنج نفر از صاحب نظران تایید و پایایی آن با ضریب آلفای کرونباخ برای پرسشنامه­ی هویت دینی 83/0 و پرسشنامه­ی جرایم 85/0 محاسبه گردیده است. به منظور تجزیه و تحلیل داده­ها از آمار توصیفی شامل فراوانی، درصد و میانگین و آمار استنباطی شامل ضریب همبستگی پیرسون، تحلیل عاملی رگرسیون چندگانه و آزمون تحلیل واریانس استفاده شده است. یافته­ها نشان می­دهند بین هویت دینی و ارتکاب جرایم ( 402/0-) رابطه­ی معنی­دار منفی وجود دارد. به این معنا که با افزایش میزان دین­داری، نرخ ارتکاب جرم کاهش پیدا کرده است. همچنین بین ابعاد هویت دینی یعنی بُعد اعتقادی، تجربی، مناسکی و پیامدی با ارتکاب جرایم به ترتیب با ضـریب (318/0-)، ( 284/0-)، ( 403/0-) و ( 375/0-) رابطه­ی معنی­دار وجود داشت. نتایج حاصل از ضریب رگرسیون گام به گام نیز نشان داد در گام اول بُعد مناسکی و در گام دوم بُعد اعتقادی پیش­بینی­کننده­ی میزان جرایم است. یافته­ها همچنین نشان داده­اند که زنان میانگین بیشتری در ابعاد هویت دینی به­دست آورده و به نسبت <br /> کمتری از مردان مرتکب جرم شده­اند.