مقایسه کارکرد اجرایی سازمان بندی مجدد اندیشه در زیرمجموعه‌های اختلال فزون کنشی/ نارسایی توجه بر اساس مدل بارکلی

Abstract

مقدمه: هدف از این پژوهش، مقایسه کارکرد اجرایی سازمان‌بندی مجدد اندیشه در زیرمجموعه های اختلال فزون کنشی/ نارسایی توجه بر اساس مدل بارکلی می‌باشد. روش: در این پژوهش که از نوع علی- مقایسه‌ای است، 50 دانش‌آموز پایه سوم و چهارم ابتدایی مبتلا به اختلال فزون کنشی/ نارسایی توجه (25 دانش‌آموز مبتلا به فزون کنشی و 25 دانش‌آموز مبتلا به نارسایی توجه) با استفاده از پرسشنامه علائم مرضی کودکان (CSI-4) و مصاحبه تشخیصی بالینی، انتخاب شده و با بهره‌گیری از آزمون بندر گشتالت، آزمون زمان واکنش و آزمون شکل‌گیری مفهوم ویگوتسکی، مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده‌ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس چند متغیره (مانوا) تحلیل گردید. یافته‌ها: نتایج نشان داد که دانش‌آموزان مبتلا به نارسایی توجه، نسبت به دانش‌آموزان مبتلا به فزون کنشی، عملکرد بهتری در بازداری رفتاری داشتند ولی در سازمان‌بندی مجدد اندیشه، تفاوت معنی‌داری بین دو گروه وجود نداشت. نتیجه‌گیری: به طور کلی، یافته‌های این پژوهش، نظریه بارکلی را در خصوص نقص کودکان مبتلا به فزون کنشی در بازداری رفتاری مورد تأیید قرار داده و در مورد نقص سازمان‌بندی مجدد اندیشه، رد کرد.