تأثیر بازی درمانگری کودک محور بر کاهش نشانه‌های رفتاری کودکان با اختلال نارسایی توجه/ فزون کنشی

Abstract

مقدمه: اختلال نارسایی توجه/ فزون کنشی با مشکلات زیادی همراه بوده و روش‌های درمانی متعددی برای درمان کودکان مبتلا به این اختلال ارائه شده است. پژوهش حاضر تأثیر بازی درمانگری کودک محور بر کاهش نشانه‌های رفتاری کودکان با اختلال نارسایی توجه/ فزون کنشی را مورد بررسی قرار داده است. روش: 25 کودک با اختلال نارسایی توجه/ فزون کنشی در دامنه سنی 7 تا 12 ساله با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و با روش پژوهشی شبه آزمایشی از نوع سری‌های زمانی یک گروهی بدون گروه کنترل مورد آزمایش قرار گرفتند. بعد از انجام دو نوبت پیش آزمون، برنامه بازی درمانگری کودک محور به مدت 24 جلسه (هر جلسه به مدت 40 دقیقه- دوبار در هفته) اجرا شد. سپس در چهار نوبت نسبت به اجرای پس آزمون اقدام شد. برای انجام پیش و پس آزمون‌ها از فرم والد پرسشنامه علائم مرضی کودکان و برای تحلیل داده‌ها از روش تحلیل واریانس با اندازه‌گیری‌های مکرر استفاده شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که نمره‌های تمامی چهار نوبت پس آزمون از نمره‌های پیش آزمون‌ها به طور معناداری کمتر بودند. بالاترین میزان کاهش مربوط به نمره‌های پس آزمون اول بود که بعد از گذشت 4 هفته (8 جلسه) بازی درمانی به دست آمد. در کل نتایج حاکی از آن بود که نشانه‌های رفتاری اختلال نارسایی توجه/ فزون کنشی در فاصله جلسه‌های سوم تا بیست و چهارم با شیبی ملایم و به طور معنادار کاهش یافته است. نتیجه‌گیری: بازی درمانگری کودک محور را می‌توان در کنار سایر روش‌های درمانی به عنوان روشی اثربخش برای کاهش نشانه‌های رفتاری اختلال نارسایی توجه/ فزون کنشی در کودکان به کار برد.