مقایسه مشکلات بین‌فردی و پرخاشگری در دانشجویان دارای رگه‌های خودشیفتگی بیمارگون خودبزرگ‌بین، آسیب‌پذیر و افراد فاقد این رگه‌ها

Abstract

شواهد موجود حاکی از وجود دو نوع مجزا از خودشیفتگی به شکل خودشیفتگی خودبزرگ­بین و آسیب‌پذیر می­باشد. هدف از مطالعه حاضر مقایسه میزان پرخاشگری و مشکلات بین­فردی در این دو نوع از خودشیفتگی و نیز مقایسه آنها با افراد فاقد ویژگی­های خودشیفته­وار بود. تعداد 90 نفر آزمودنی از بین دانشجویان شاغل به تحصیل در دانشگاه­ها تهران که بر اساس غربالگری به وسیله پرسشنامه خودشیفتگی مرضی، در سه گروه 30 نفره دارای رگه­های خودشیفتگی خودبزرگ­بین، آسیب­پذیر و فاقد رگه­های خودشیفتگی قرار می­گرفتند، توسط پرسشنامه پرخاشگری باس و پری و سیاهه مشکلات بین­فردی مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده­ها به وسیله روش آماری تحلیل واریانس چندراهه مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج حاکی از تفاوت معنادار بین گروه­های دارای رگه ­های خودشیفتگی و فاقد رگه­ها در مقیاس­های پرخاشگری بدنی، خشم و خصومت و نیز همه خرده مقیاس­های سیاهه مشکلات بین­فردی به­جز مقیاس فقدان جامعه پذیری بود. در خرده­مقیاس اخیر تفاوت تنها بین گروه آسیب­پذیر با گروه فاقد رگه­ها معنادار بود. نتایج از یک سو تأیید کننده پرخاشگری و نقص در حوزه بین­فردی در افراد دارای رگه­های خودشیفتگی و از سوی دیگر حاکی از شباهت دو نوع خودشیفتگی می­باشد.