ارزیابی قابلیت جذب انرژی بتن خود‌تراکم الیافی حاوی ذرات نانوسیلیس

Abstract

هر چند افزودن الیاف به بتن در رفتار آن قبل از رسیدن به تنش حداکثر تاثیر چندانی ندارد، اما رفتار پس از ترک‌خوردگی را به شدت تغییر می‌دهد. این روش در بهبود قابلیت‌های بتن مانند چقرمگی، انرژی شکست و مقاومت خمشی موثر واقع می‌شود. از سوی دیگر نانو ذرات سیلیس به دلیل دارا بودن فعالیت شدید پوزولانی و خاصیت پرکنندگی بسیار مناسب توانسته‌اند با کاربرد در مصالح پایۀ سیمانی، ساختار آن‌ها را به شدت بهبود بخشند و باعث تقویت ناحیۀ تماس1 الیاف با ماتریس سیمان ‌شوند. لذا در این تحقیق آزمایشگاهی، اثر توام نانو سیلیس و الیاف‌های مختلف (فلزی ، پلی پرو پیلن ، شیشه ) بر چقرمگی، انرژی شکست و مقاومت خمشی بتن خود‌تراکم بررسی شده است. بدین منظور 40 طرح اختلاط شامل 4 سری Aو B و C و D که به ترتیب حاوی 0، 2، 4 و 6 درصد وزنی سیمان، نانو سیلیس که به صورت جایگزین با سیمان مورد استفاده قرار گرفتند. هر سری از این مجموعه شامل 3 نوع الیاف (فلزی: 2/0، 3/0 و 5/0 درصد حجمی و پلی‌پروپیلن: 1/0، 15/0 و 2/0 درصد حجمی و شیشه: 15/0 و 2/0 و 3/0 درصد حجمی) مورد آزمایش و مقایسه قرار گرفتند. بررسی نتایج حاصل از این تحقیق نشان می‌دهد حضور توام الیاف و درصد بهینه نانو سیلیس موجب بهبود قابلیت‌های چقرمگی ، انرژی شکست و مقاومت خمشی بتن scc می‌شود.