ارائه مدلی جهت ارزیابی رابطه بین دلبستگی شغلی، توفیق طلبی شغلی و کمال گرایی با بهبود اخلاق آموزشی ادراک شده مبتنی بر میانجی گری انگیزه شغلی ( مطالعه موردی؛ دانشجویان دانشگاههای آزاد اسلامی منطقه پنج کشور)

Abstract

هدف پژوهش حاضر، تعیین رابطه بین دلبستگی شغلی، توفیق طلبی شغلی ،و کمال گرایی با توجه به اخلاق آموزش است. روش پژوهش حاضر، توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری مورد مطالعه این تحقیق را کلیه دانشجویان دانشگاههای آزاد اسلامی منطقه پنج کشور در سال تحصیلی 91- 1390 تشکیل داده اند. برای انتخاب نمونه از روش تصادفی خوشه ای دو مرحله ای استفاده شده است. ابزار تحقیق بر پنجگانه نوع است: پرسشنامه محقق ساخته دلبستگی شغلی (87/0 =α)، پرسشنامه محقق ساخته توفیق طلبی شغلی (91/0 =α)، پرسشنامه محقق ساخته کمال گرایی شغلی (86/0=α)، و پرسشنامه محقق ساخته انگیزه شغلی (95/0=α)، و پرسشنامه محقق ساخته توسعه اخلاق آموزشی ادراک شده (89/0=α. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها، از روش همبستگی چندگانه و مدل معادلات ساختاری استفاده شد. بطور کلی نتایج پژوهش نشان داد، بین دلبستگی شغلی، توفیق طلبی شغلی و کمال گرایی شغلی باتوسعه اخلاق آموزشی ادراک شده توسط دانشجویان در خصوص اساتید، همبستگی مستقیم و معناداری وجود دارد. بر اساس الگوی معادله ساختاری، توفیق طلبی شغلی در بُعد عاطفی (45.0)، توفیق طلبی شغلی در بُعد ذهنی (39.0)، کمال گرایی مادی(0.34)، بیشترین اثرات مستقیم را بر توسعه اخلاق آموزشی اساتید توسط دانشجویان داشته اند. معنادار بوده است. همچنین نتایج بدست آمده از پژوهش در خصوص مدل مورد مطالعه، نشان داد که 0.0238 = RMSEA ، 0.96= GFI، 0.94= AGFI، 0.000= P(value)، و 567.930= chi square است. لذا مدل تجربی پژوهش از برازش نکویی مطلوبی برخوردار است.