تبیین سیاست هسته‌ای دولت‌های نهم و دهم براساس مدل پیوستگی جیمزروزنا

Abstract

هدف پژوهش حاضربررسی سیاست هسته‌ای جمهوری اسلامی ایران درزمان دولت‌های نهم و دهماست. دراین راستاعلل بروزبحران بین ایران وغرب راارزیابی می‌نماید.دو نگاه متفاوت دراین بین وجود داردیک نگاه معتقد است ویژگیهای شخصیتی رییس جمهورباعث بروزبحران درروند مذاکرات هسته‌ای گردیدو نگاه دوم عدم حسن نیت غرب درمسأله‌ی هسته‌ای ایران راباعث نمی‌داند. اعتقاد نویسنده براین است که این نگرش‌ها به تنهایی پاسخگونیست بلکهازهردونگاه موجودمی بایست درمسأله‌ی هسته‌ای ایران بهره برد. پرسش نویسنده این است که کدام نظریه تحلیل بهتری ازبحران بوجود آمده در سیاستهسته‌ای ایران ارائه می‌دهد؟ فرض وی براین است که چون هردو سطح تحلیل محیط بین‌الملل و محیط داخلی دربروز بحران سیاست هسته‌ای ایران دردولتهای مذکور مدخلیت دارند، یک نظریه‌ی مختلطمی بایست بهره برد ، لذا از مدل پیوستگی جیمز روزنا جهت آزمون ‌پژوهش حاضربهره گرفته است. نگارنده درپایان نتیجه می‌گیرد ، درچارچوبنظریه پیوستگی ، عامل محیط بین‌الملل و عامل فرد( اندیشه‌ها و شخصیت فردی رییس جمهور) بیشتر ازسایر عوامل (نقش، حکومت و جامعه) درتبیین بحران موجودسیاست هسته‌ای ایران دردولت‌های نهم ودهم نقش ایفا می‌کنند.