تأثیر سازگاری شغلی بر ارتقای شغلی با میانجی‌گری خودشیرینی سازمانی و تعدیل‌کنندگی حمایت‌شغلی

Abstract

هدف پژوهش حاضر مشخص کردن تأثیر سازگاری شغلی بر ارتقای شغلی به‌واسطه خودشیرینی و تعدیل‌کنندگی حمایت شغلی است. این پژوهش از نوع همبستگی است و برای گردآوری داده‌ها از پرسشنامه استفاده ‌شده است. روایی محتوایی آن با نظر متخصصان، استادان دانشگاهی و کارشناسان خبره تأیید شد. پایایی ابزار با محاسبه آلفای کرونباخ در سطح مناسبی قرار داشت. تعداد 76 نفر از کارمندان بانک مسکن استان سمنان نمونه آماری این پژوهش را تشکیل دادند و روش نمونه‌گیری در این پژوهش در دسترس(اتفاقی) بوده است. یافته‌های پژوهش، پس از تحلیل مسیر نشان داد سازگاری شغلی تأثیر مثبت و معناداری بر خودشیرینی و ارتقای شغلی دارد، همچنین تأثیر مثبت خودشیرینی بر ارتقای شغلی نیز مورد تأیید قرار گرفت. ولی حمایت شغلی نتوانست تعدیل‌کننده‌ای برای تأثیر سازگاری شغلی بر ارتقای شغلی باشد و فرضیه پایانی که نقش میانجی گری خودشیرینی بین سازگاری شغلی بر ارتقای شغلی بود، تایید شد.