مقایسه اثربخشی روش‏های تدریس مشارکتی و بارش مغزی بر کفایت اجتماعی

Abstract

این پژوهش به منظور مقایسه اثربخشی روش‏های تدریس مشارکتی و بارش مغزی برکفایت اجتماعی دانش‏آموزان پسر دوم راهنمایی شهرستان قدس صورت گرفته است. این تحقیق از نوع تحقیقات کاربردی است و برای رسیدن به هدف از روش تحقیق شبه آزمایشی استفاده شده است، طرح تحقیق شامل پیش‏آزمون و پس‏آزمون با گروه‏های آزمایش 1 و 2 است. جامعه این پژوهش عبارت است از کلیه دانش‏آموزان پسر دوم راهنمایی شهرستان قدس که در سال تحصیلی 91-1390 مشغول به تحصیل بودند. کلاس‏های 1/2 و 3/2 مدرسه راهنمایی شهید مرتضوی به عنوان نمونه آماری و با استفاده از روش تصادفی خوشه‏ای دو مرحله‏ای انتخاب شدند. به طور تصادفی کلاس 3/2 در معرض متغیر مستقل روش مشارکتی و کلاس 1/2 در معرض متغیر مستقل روش بارش مغزی قرار داده شدند، ابتدا پیش‏آزمون کفایت اجتماعی از هر دو گروه گرفته شد و بعد از اجرای دوره در نیمسال دوم سال از هر دو گروه پس‏آزمون به عمل آمد. داده‏های حاصل از اجرای پیش‏آزمون و پس‏آزمون، با استفاده آزمون تحلیل واریانس چند متغیری (MANOVA) برای نمرات اختلافی مورد تحلیل قرار گرفت. یافته‏ای پژوهش نشان داد که روش تدریس مشارکتی در مقایسه با روش بارش مغزی اثربخشی بیشتری بر کفایت اجتماعی دارد. پیشنهاد می‏شود برای بهبود وضعیت روانی- اجتماعی دانش‏آموزان معلمان با کاربرد روش‏های فعال تدریس آشنا شوند.