پیش‌بینی نشاط ذهنی بر اساس بهزیستی مدرسه: نقش واسطه‌ای سبک‌های خودتنظیمی هیجانی

Abstract

<strong>پژوهش حاضر در راستای تعیین نقش واسطه‌ای سبک‌های خودتنظیمی هیجان (</strong><strong>شامل </strong><strong>سبک</strong><strong>‌های</strong><strong> پنهان‌کار، تحمل و سازگار) در رابطۀ بین بهزیستی مدرسه (شامل شرایط مدرسه، روابط اجتماعی در مدرسه و راه‌های خودکامروایی) و نشاط ذهنی دانش‌آموزان انجام­گرفته­ و برای دستیابی به این هدف از روش پژوهش همبستگی استفاده­شده­است. شرکت‌کنندگان </strong><strong>پژوهش</strong><strong> 284 دانش‌آموز (138 دختر و 146 پسر) دورۀ متوسطۀ اول شهرستان جهرم بودند که با روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شدند. به‌منظور سنجش متغیرهای پژوهش، پرسشنامه بهزیستی مدرسه (کانیو و ریمپلا، 2002)، پرسشنامه سبک‌های عاطفی (هافمن و کاشدان، 2010) و مقیاس نشاط ذهنی (ریان و فردریک، 1997) به‌کار گرفته ‌شد. داده</strong><strong>‌</strong><strong>ها با روش آماری تحلیل مسیر و با استفاده از نرم‌افزار </strong><strong>AMOS</strong><strong>تجزیه‌وتحلیل</strong><strong> گردید. نتایج نشان داد که مدل پژوهش از برازش مناسبی برخوردار است. یافته‌های حاصل از بررسی فرضیه‌های پژوهش نشانگر آن بود که روابط اجتماعی در مدرسه</strong><strong>،</strong><strong> هم به‌طور مستقیم و هم به‌طور غیرمستقیم </strong><strong>(</strong><strong>از طریق افزایش سبک سازگار خودتنظیمی هیجان) نشاط ذهنـی دانش‌آموزان را افزایش می‌دهـد. راه‌های خودکامروایـی از طریق کاهش سبک پنهان‌کـار</strong><strong>خودتنظیمی هیجان، منجر به افزایش نشاط ذهنی دانش‌آموزان می‌شود. شرایط مدرسه اثر مستقیم و مثبت بر نشاط ذهنی دانش‌آموزان داشت. به‌طورکلی، نتایج پژوهش حاضر شواهدی را برای نقش واسطه‌ای سبک‌های خودتنظیمی هیجان در رابطۀ بین بهزیستی مدرسه و نشاط ذهنی دانش‌آموزان فراهم آورد</strong>