تأثیر معنای زندگی بر سازگاری مدرسه‏ دانش‏آموزان با میانجیگری مقابله مسئله‏ مدار و پذیرش خود

Abstract

این پژوهش،‌ تأثیر معنای زندگی را بر سازگاری مدرسه‏ دانش‏آموزان با میانجیگری مقابلۀ مسئله‌مدار و پذیرش خود ‎بررسی­می­کند. ‌جهت دستیابی به این هدف<strong>،</strong> ازروش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی با رویکرد تحلیل مسیر استفاده­شده­است. جامعۀ آماری پژوهش شامل کلیه دانش‏آموزان دختر دورۀ دوّم متوسطۀ شهر بابل در سال تحصیلی 97-1396 بودند که از میان آن‌ها با استفاده از روش نمونه‏گیری تصادفی خوشه‌ای 208 نفر به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. برای گردآوری داده‌ها از پرسشنامۀ معنای زندگی (استیگر و همکاران، 2006)، پرسشنامۀ سازگاری مدرسه (کیم، 2002)، پرسشنامۀ راهبرد مقابله‌ای (لازارروس و فولکمن، 1985) و پرسشنامۀ پذیرش خود (چمبرلین و هاگا،2001) استفاده شده­است. داده‌ها با آزمون‌های آماری ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر در نرم‏افزارهای SPSS و AMOS تجزیه‌وتحلیل شدند. یافته‌ها نشان می­دهند که معنای زندگی رابطۀ مثبتی با مقابلۀ مسئله‌مدار، پذیرش خود و سازگاری مدرسۀ دانش‌آموزان دارد. سازگاری مدرسه نیز با مقابلۀ مسئله‌مدار و پذیرش خود رابطه مثبت دارد. معنای زندگی تأثیر مثبتی بر سازگاری مدرسه دارد و مقابلۀ مسئله‌مدار نقش میانجی­گری معناداری در رابطۀ بین معنای زندگی و سازگاری با مدرسه دارد اما پذیرش خود نقش میانجی‌گری معناداری بین معنای زندگی و سازگاری مدرسه ندارد. در کل نتایج این پژوهش نشان می‌دهد که داشتن معنا و هدف در زندگی می‏تواند سازگاری مدرسۀ دانش‏آموزان را تضمین کند؛ همچنین سبک انتزاعی و درونی مانند پذیرش خود برای حل مسائل مؤثر نیست اما یک استراتژی رفتاری مستقیم مانند مقابله مسئله‏مدار کارآمد می‏باشد.