نقش واسطه گری سازگاری اجتماعی در بین الگوهای خانواده و سلامت روان نوجوانان

Abstract

هدف از این پژوهش تبیین نقش واسطه گری سازگاری اجتماعی برای الگوهای خانواده و سلامت روان نوجوانان شهر شیراز بود.روش تحقیق در این پژوهش از نوع همبستگی و جامعه آماری شامل دانش آموزان دبیرستانی گروه سنی13 تا 16 ساله شهر شیراز در سال تحصیلی96-95 بودند. نمونه مورد مطالعه در این تحقیق شامل603 نفر (286دختر و 317 پسر) که به شیوه شیوه ی نمونه‌گیری خوشه خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه های ابزار تجدید نظر شده الگوی ارتباطات خانواده ریچی و فیتزپاتریک(1990)، پرسشنامه سازگاری دانش آموزان دبیرستانی سینها و سینگ (1993) و پرسشنامه سلامت عمومی(GHQ-28) بود .تجزیه و تحلیل داده داده ها با استفاده از آزمون آماری تحلیل مسیر انجام گردید. یافته یافته های تحقیق نشان داد از بین الگوهای ارتباطی خانواده تنها گفت و شنود قادر هاست واریانس سلامت روان را به میزان 12 درصد پیش بینی کنند و متغیر سازگاری دارای نقش کامل واسطه واسطه ای در رابطه بین الگوهای ارتباطی خانواده و سلامت روان بود.در مجموع یافته یافته های این تحقیق نشان می دهد که اموزش آموزش و فراهم سازی زمینه زمینه ای برای یادگیری مهارت-های سازگاری در هر زمینه زمینه ای ضامن سلامت روان می باشد.