رابطه بین نیازهای اساسی روان شناختی و درگیری تحصیلی با واسطه گری خودکارآمدی

Abstract

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه ساختاری بین نیازهای اساسی روان­شناختی و درگیری تحصیلی با واسطه­گری خودکارآمدی انجام شد.طرح پژوهش از نوع همبستگی است که در آن روابط بین سه متغیر مکنون مورد بررسی قرار گرفت. شرکت­کنندگان 330 نفر از دانشجویان دوره کارشناسی دانشگاه شیراز بودند که بر اساس روش نمونه­گیری تصادفی خوشه­ای چندمرحله­ای انتخاب شدند و پرسشنامه نیازهای اساسی روان­شناختی (گانیه، 2003)، مقیاس ابعاد خودکارآمدی (موریس، 2001) و پرسشنامه درگیری تحصیلی (ریو، 2013) را در محل کلاس‌های عادی خود تکمیل کردند. داده‌ها با استفاده از روش آماری مدل‌یابی معادلات ساختاری و بکارگیری نرم افزار اموس مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها نشان دادند که نیازهای اساسی روان­شناختی، به نحو مثبت خودکارآمدی و درگیری تحصیلی را پیش‌بینی می‌کند. خودکارآمدی نیز، اثر مستقیم بر درگیری تحصیلی داشت. همچنین نیازهای اساسی روان­شناختی از طریق خودکارآمدی به عنوان میانجی‌گر بر درگیری تحصیلی تاثیر غیرمستقیم داشت. نقش واسطه‌گری خودکارآمدی با استفاده از آزمون بوت‌استراپ به لحاظ آماری معنادار بود. بر اساس نتایج به‌دست آمده از این پژوهش می‌توان گفت به منظور افرایش احتمال درگیری تحصیلی دانشجویان، باید به برآورده شدن نیازهای اساسی روان شناختی و نیز ارتقای خودکارآمدی آنها توجه شود.