مطالعه آزمایشگاهی دوام بتن حاوی شیشه ریزدانه بازیافتی و دوده سیلیسی

Abstract

در قرن اخیر استفاده از بتن به صورت روز افزون رشد نموده و چشم انداز آن در آینده نیز نشان دهنده کاربرد هر چه بیش-تر آن در صنعت ساخت و ساز می باشد. شیشه نیز به عنوان یکی از پرکاربردترین مواد ساخت دست بشر بوده که علاوه بر مصرف در صنعت ساخت و ساز، در دیگر صنایع بزرگ نیز استفاده به سزایی دارد. به این جهت بازیافت شیشه و به همان اندازه، حجم شیشه های ضایعاتی که قابل بازیافت نیستند، رو به گسترش نهاده است. در این مطالعه آزمایشگاهی، به بررسی دوام بتن های حاوی دوده سیلیسی و سنگدانه شیشه بازیافتی، که دارای مزایایی چون کاهش آلودگی هوا، ذخیره سازی منابع طبیعی و کاهش مصرف انرژی است، پرداخته ایم. این تحقیق توسط انجام آزمایش های مقاومت ویژه الکتریکی بتن و نفوذ تسریع شده یون کلراید (RCMT)، بر روی نمونه های بتنی با نسبت آب به سیمان 0.45 و حاوی 425 کیلوگرم بر متر مکعب سیمان، انجام شده است. درصد جایگزینی سیمان با دوده سیلیسی 6 درصد و جایگزینی شیشه بازیافتی با بخش سنگدانه ریزدانه 5 و 10 درصد می باشد. نتایج این آزمایش ها حاکی از آن است که بتن حاوی میکروسیلیس و شیشه بازیافتی دارای مقاومت الکتریکی بیشتر و نفوذ یون کلرید کمتر نسبت به بتن معمولی (شاهد) بودند.