بررسی رابطه‌ی رشد و توزیع درآمد در ایران

Abstract

رابطه‌ی‌ بین رشد اقتصادی و توزیع درآمد از دیرباز مورد توجه سیاست‌گذاران و برنامه‌ریزان اقتصادی بوده است. همواره این دغدغه وجود داشته که آیا برای تسریع در رشد اقتصادی باید سطحی از نابرابری را پذیرفت و آیا برای بهبود در توزیع درآمد باید به کند شدن رشد اقتصادی تن داد؟ از این لحاظ تبیین ارتباط متقابل بین رشد اقتصادی و توزیع درآمد می‌تواند پاسخ‌گوی پرسش‌های اساسی و بنیادین برنامه‌ریزان اقتصادی، به خصوص در کشورهای در حال توسعه باشد. هدف اصلی این تحقیق بررسی رابطه‌ی بین متغیرهای نابرابری و رشد اقتصادی براساس آزمون علّیّت گرنجر و آزمون هم‌گرایی یوهانسن - جوسیلیوس است. یافته‌های به ‌دست آمده بر اساس اطلاعات سالیانه دوره‌ی 1350-1381، نشان می‌دهد که یک رابطه‌ی علّی یک‌ طرفه از سمت نابرابری درآمد به رشد اقتصادی وجود دارد. به عبارت دیگر، تغییرات در نابرابری، علّت تغییرات در رشد اقتصادی است. اما براساس نتایج همین آزمون، رابطه‌ی علّیّت از رشد اقتصادی به نابرابری را نمی‌توان پذیرفت. به‌ علاوه، این تحقیق سعی می‌کند تا با استفاده از اطلاعات سری زمانی و به کمک مدل خود رگرسیون برداری و آزمون هم‌انباشتگی یوهانسن - جوسیلیوس رابطه‌ی تعادلی بلندمدت بین این متغیرها را، بر اساس مدل‌های بازار کامل و بازار ناکامل سرمایه به ‌دست آورد. بر اساس نتایج<br />به دست آمده، افزایش نابرابری درآمد در بلندمدت، سبب کاهش رشد اقتصادی می‌شود. نتایج به ‌دست آمده با انتظارات در خصوص ناکامل بودن بازار سرمایه در ایران سازگار است.