معیارهای ارزیابیP/E و P/B، و عملکرد ترکیبی آن‌ها با استفاده از مدل سود باقیمانده در بورس اوراق بهادار تهران

Abstract

به دلیل فرضیات محدود کننده ای که مدل­های سنتی ارزیابی سهام به همراه دارند، در این مقاله برای ارزش گذاری سهام عادی از مدل سود باقیمانده‌ی حسابداری[1] استفاده شده است. این مدل شکل تعدیل یافته‌ی مدل تنزیل سود تقسیمی[2] ( ) است که در آن فرض وجود رابطه‌ی ثابت بین داده های حسابداری و سودهای تقسیمی آتی و سیاست تقسیم سود مشخص اعمال نمی گردد. در این مدل ارزش دفتری و عایدات نقش تعیین کننده ای ایفا می کنند. مدل سود باقیمانده با ارزش دفتری (خالص دارایی ها ) آغاز می شود و تعدیل رو به بالا یا رو به پایین آن منعکس کننده‌ی سوددهی مورد انتظار آن دارایی ها است. نسبت قیمت به عایدات(<em>P/E</em>) تابعی از تغییرات مورد انتظار در سوددهی آتی و نسبت قیمت به ارزش دفتری(<em>P/B</em>) تابعی از سطح مورد انتظار در سوددهی آتی است.بر اساس پیش بینی مدل فیرفیلد (Fairfield, 1994)و نتایج به دست آمده در این پژوهش،<em>P/B </em> همبستگی مثبتی با بازده حقوق صاحبان سهام آتی دارد و <em>P/E</em> با رشد عایدات همبستگی مثبتی دارد. شواهد تجربی نشان می دهند که ترکیبات مختلف <em>P/B-P/E</em> با الگوهای سوددهی آتی در ارتباط هستند. این نتایج مؤید مدل مورد استفاده می باشند. <br clear="all" />

1-Residual income model

2-Dividend discount model