بهسازی الگوی گرمایش در ساختمان‌های صنعتی و آثار زیست‌محیطی آن در صنایع چوب و کاغذ مازندران

Abstract

محدودیت منابـع انــرژی و رشد چشمگیر مصرف آن در ایران، نسبت به متوسط شـدت مصرف آن در جهان و نیز آثار زیانباری که مصرف بالای انرژی بر محیط زیست تحمیل می‌کند، لـزوم صرفه‌جویی و بهینه‌سازی مصرف انـرژی در کشـورمان را دو چندان کرده است. سیستم‌های گرمایش یکی از مصرف‌کنندگان عمدة انرژی محسوب شده و استفاده از روشی با بازده بالا، در بخش‌های مختـلف، بویـژه ساختمان‌های صنــعتی و سوله‌ها، ضــروری به نظر می‌رسد. به‌این منظور، سیستم گـرمایش تـابشی، نسبت به طرق دیگر، از بازده بالاتری برخوردار است. در گرمایش تابشی، گرما، از طریق اشعة مادون قرمز به کف سالن می‌تابد و با برخورد با افراد و اشیاء آنها را گرم می‌کند. در این سیستم اتلاف انرژی از طریق هوا بسیار ناچیز است. در تحقیق حاضر، ممیزی انرژی الکتریکی و گاز مصرفی پس از بهسازی الگوی گرمایش در یک مطالعه موردی‌ که بزرگترین مجتمع صنعتی مصرف‌کننده انرژی در شمال کشور است، نشان می‌دهد که استفاده از ایـن روش، تا 75 درصـد صــرفه‌جویی در مصـرف سـوخت و تا 95 درصـد صـرفه‌جـویی در مـصرف بــرق، نسـبت به دیـگر سـیسـتم‌های گــرمایشی را به همـراه دارد و می‌تواند سهم چشمگـیری در مصـرف بهـینة انـرژی و حفظ محیط زیست داشته باشد. از آنجایی‌که ثابت شده، فعالیت‌های نیروگاهی منجر به تولید گازهای آلاینده، نظیر So2، Co2 و Noxمی‌شود و بهسازی مصرف انرژی، به معنای کاهش نیاز به تولیدات نیروگاهی و در نتیجه کاستن از آثار مخربی است که فرایند تولید انرژی از سوی نیروگاهها، بر محیط زیست کشور تحمیل می‌کند، سعی بر آن شده است تا حاصل این اصلاح در سیستم گرمایش سازمان، از منظر زیست‌محیطی نیز مورد کاوش قرار گیرد. نتایج حاصل از تعمیم فعالیت‌های انجام یافته در مطالعة موردی و بهسازی الگوی گرمایش در ساختمان‌های مشابه، کاهش هزینه‌های اجتماعی چشمگیری را نمایش می‌دهد.