بررسی اقتصادی – زیست محیطی حذف SO2/SO3 از واحد اسید سولفوریک در صنعت پتروشیمی

Abstract

در این تحقیق به منظور کنترل اکسیدهای گوگرد از دودکش‌های واحد اسید سولفوریک، فرایند گوگرد‌زدایی به‌وسیلة اسکرابر آمونیاک به عنوان روش پیشنهادی اول (Plant A) و همچنین ترکیب اسکرابر خشک با ماده جاذب هیدروکسید کلسیم به عنوان روش پیشنهادی دوم (B Plant) انتخاب شد. سپس بررسی اقتصادی – زیست محیطی دو اسکرابر مذکور با توجه به نتایج شبیه‌سازی سیستم‌ها صورت پذیرفت. با توجه به نتایج شبیه‌سازی سیستم‌ها به‌وسیلة نرم افزار HYSYS v3.1 به دلیل این‌که در هر دو واحد، حذف اکسیدهای گوگرد به یک میزان (در حدود 110 تن در روز) صورت می‌پذیرد، هزینه‌های خارجی ناشی از کاهش آلاینده SOX در هر دو واحد برابر و مشترک است، از این رو شاخص‌های اقتصادی این دو واحد، با دو فرض (با در نظر گرفتن هزینه‌های خارجی و بدون در نظر‌گرفتن هزینه‌های خارجی) برآورد و با نرم افزار اقتصادی ? COMFAR محاسبه شد. با توجه به نتایج فرض اول، نرخ بازده داخلی در Plant A در حدود 46 درصد و در B Plant در حدود 18 درصد و همچنین دورة بازگشت سرمایه در Plant A ، حدود 3 سال و برای B Plant حدود 5 سال است. از نظر ارزش فعلی خالص هزینه‌ها و درآمدها (NPV) که از جمله مهم‌ترین معیارها در مقایسة اقتصادی گزینه‌هاست،‌ Plant A از ارزش فعلی خالص بالاتری برخوردار است که نشان‌دهندة گردش مناسب وجوه نقد در حالت استقرار Plant A است. همچنین با توجه به نتایج فرض دوم در صورت اجرای طرح‌ها، سالانه در هر دو واحد درآمدی در حدود 541،286 میلیون ریال ناشی از کاهش هزینه‌های خارجی به‌دست‌می‌آید. بر این اساس در هر دو فرض به منظور گوگرد‌زدایی از گازهای خروجی از دودکش‌های واحد اسید سولفوریک مجتمع پتروشیمی مورد مطالعه Plant A نسبت به B Plant از توجیه اقتصادی مناسب‌تری برخوردار است.