تحلیل تغییرات زمانی و توزیع مکانی فضاهای سبز شهری تهران در مقیاس سیمای سرزمین

Abstract

شهرتهران با وسعتی درحدود 700 کیلومترمربع وجمعیتی حدود 8 میلیون نفر یکی ازآلوده‌ترین کلانشهرهای دنیاست ظرفیت پالایش وجذب آلاینده‌ها دراین شهر کاهش یافته است. رشد شهرنشینی باعث تخریب فضاهای سبز به عنوان یکی از مهم‌ترین عوامل مؤثر در جذب و کاهش آلاینده‌ها شده است .به منظور احیای فضاهای سبز شهری و بهبود عملکردهای اکولوژیکی مرتبط با کیفیت هوای شهر، شناسایی و تحلیل تغییرات زمانی و توزیع مکانی فضاهای سبز شهری ضروری است. در این تحقیق برای شناسایی نحو‌ة ترکیب و توزیع فضایی پوشش گیاهی شهر تهران از نقشه‌های پوشش اراضی حاصل از تصاویرماهواره‌ای لند‌ست سالهای 1381و1367 ونقشه کاربری اراضی1:2000 استفاده شد وبه کمک متریک‌های سیمای سرزمین(شامل NP,MPS,MNN,CAP) وضعیت ترکیب و توزیع فضایی عناصر ساختار سیمای سرزمین و روند تغییرات آنها به صورت کمی مورد ارزیابی قرار گرفت.نتایج حاصل از این تحقیق نشان داده است که فضاهای سبز در شهر تهران از نظر نحوة ترکیب و توزیع فضایی دارای شرایط مطلوبی نیستند و طی دوره زمانی مورد مطالعة لکه‌های فضای سبز از لحاظ وسعت، پیوستگی و ماهیت ترکیب و توزیع فضایی دچار روند تخریب شدیدی بوده است ودر حال حاضر نیز شبکه موزاییک لکه‌های فضای سبز شهری از وسعت و پیوستگی لازم برای ارایه خدمات اکولوژیکی به منظور بهبود کیفیت محیط زیست شهر تهران برخوردار نیست.