ارزیابی ترکیب بهینۀ نیروگاه‌های کشور با لحاظ هزینه‌های زیست‌محیطی

Abstract

در مقالۀ حاضر ترکیب بهینۀ تکنولوژی‌های تولید برق در کشور با در نظر گرفتن توسعۀ فناوری‌های مختلف نیروگاهی، تغییر قیمت سوخت‌‌های فسیلی و ملاحظات زیست‌محیطی تعیین می‌شود. بدین منظور با بهره‌گیری از مدل MESSAGE، سیستم عرضۀ انرژی الکتریکی کشور برای افق زمانی 30 ساله از سال 2015 تا 2045 مدل‌سازی می‌شود. در این مدل کل هزینه‌های سیستم عرضۀ انرژی الکتریکی به منظور تأمین تقاضای نهایی برق حداقل می‌شود. مدل طراحی‌شده می‌تواند به‌منزلۀ ابزاری مناسب برای تسهیل فرایند برنامه‌ریزی میان‌مدت و درازمدت و تحلیل آثار توسعۀ فناوری‌های تجدیدپذیر و تولید پراکنده بر مصرف انرژی و انتشار گازهای گلخانه‌‌ای در بخش نیروگاهی کشور استفاده شود. نتایج اصلی مدل شامل روند بهینۀ کل ظرفیت مورد نیاز برای نصب و تولید ناویژۀ هر یک از نیروگا‌‌ه‌‌هاست. بر مبنای نتایج این مطالعه، سهم انرژی‌‌های تجدیدپذیر در تأمین تقاضای برق در بلندمدت بین 10 تا 35 درصد خواهد بود. سهم فناوری‌های تولید پراکنده شامل موتورهای گازسوز، توربین‌‌های بادی و سلول‌‌های فوتوولتائیک نیز در کل تولید از حدود 4 درصد در ابتدای دوره به حدود 10 درصد در بلندمدت خواهد رسید. همچنین، در بهترین شرایط میزان مصرف انواع حامل‌‌های انرژی فسیلی در مقایسه با سناریوی ادامۀ روند کنونی در درازمدت تا 42 درصد کاهش می‌‌یابد. در این شرایط، به طور متوسط امکان کاهش انتشار دی اکسید کربن به میزان 25 میلیون تن در سال نیز وجود دارد. توسعۀ فناوری‌‌های انرژی‌های تجدیدپذیر در کنار توسعۀ نیروگاه‌‌های پیشرفتۀ فسیلی تا سال 2045، متوسط میزان انتشار گازهای گلخانه‌‌ای به ازای واحد تولید برق را 30 تا 70 درصد در مقایسه با سال پایه کاهش ‌‌خواهد داد.