تاثیر فرم کلی و تراکم نسبی ساختمان‌های مسکونی تهران بر آلودگی ناشی از گرمایش در فصل زمستان

Abstract

مصرف انواع سوخت‌های فسیلی باعث افزایش آلاینده‌هایی چون CO2 شده است. حدود یک سوم انرژی ملی توسط ساختمان‌های بخش خانگی مصرف می‌شوند. معماری سنتی ایران شیوه‌های منطقی جهت فراهم نمودن شرایط آسایش ارائه نموده است. از آنجایی که بازگشت به شیوه‌های ساختمانی گذشته میسر نیست و جوابگوی زندگی امروز نخواهد بود، تحقیق در زمینه طراحی همساز با اقلیم به شیوه غیرفعال ضروری می‌یاشد. بیشترین اتلاف انرژی از پوسته‌های خارجی ساختمان رخ می‌دهد. برای کاهش مصرف انرژی می‌توان از انرژی تابشی خورشید از طریق سطح نورگذر پوسته خارجی در فصل سرد بهره برد. در این پژوهش، ضرورت شناخت تاثیر گونه‌های مختلف ساختمان‌های مسکونی و تراکم نسبی آن‌ها در تهران بر میزان آلودگی هوا مورد توجه بوده و نسبت بازشو به دیوار آن‌ها مورد بررسی قرار می‌گیرد. این تحقیق بر اساس مطالعات کتابخانه‌ای و میدانی انجام شده و از نرم افزارهای انرژی و شبیه‌سازی استفاده شده است. در مطالعات انجام شده در تهران، 10 گونه مسکن به رسمیت شناخته شده است. در نمودارهای حاصل از شبیه‌سازی انرژی با WWRهای 10%، 25% و 40%، گونه 4، با RC=0.90 کمترین میزان بار گرمایی و کمترین میزان انتشار CO2 و در نتیجه کمترین آلودگی ناشی از گرمایش زمستان را داراست.