سنجش ضریب مکانی آسایش صوتی در کلانشهر اهواز

Abstract

هرچند در عصر تبدیل شدن شهرها به نمودهای نوآوری و تجهیز آنها به تکنولوژیهای نوظهور، بخشی از آسایش شهروندان حاصل شده است، ولی شهر ماشینی امروز سهم قابل توجهی از آسایش شهروندان خود را سلب نموده است! آلودگی صوتی یکی از معضلات رو به افزایش زیست بومهای شهری است که با سلب آسایش صوتی از شهروندان، به عنوان عاملی زیان آور برای سلامتی روحی، روانی و جسمی شناخته شده است. هدف از پژوهش حاضر، سنجش ضریب مکانی آسایش صوتی در نواحی کلانشهر اهواز میباشد. پژوهش حاضر از نوع توصیفی- تحلیلی و رویکرد حاکم بر آن، تحلیل مکانی میباشد. در آنالیز مکانی پس از شناخت کلیه کاربریهای صداساز، پهنه بندی آلودگی صوتی در سطح نواحی کلانشهر اهواز و با استفاده از برنامه جانبی تحلیل فضایی4، و ابزار Kriging و Fuzzy Overlay و در سه مرحله انجام گرفت و در نهایت نقشه آسایش صوتی تهیه شد. یافته های پژوهش حاکی از آن است که، ناحیه 4-2(ناحیه 4 در منطقه 2) با ضریب مکانی (879/0) و ناحیه 1-6 (ناحیه 1 در منطقه 6) با ضریب (807/0) از کمترین آسایش صوتی برخوردارند و همچنین نواحی 1-5 (ناحیه 1 در منطقه 5) و 5-4 (ناحیه 5 در منطقه 4) از بالاترین ضریب آسایش صوتی برخوردارند.