بهینه‌سازی جذب زیستی مالاشیت گرین از محلول‌های آبی با استفاده از ریزجلبک‌های سبز

Abstract

در مطالعۀ حاضر، از ریزجلبک‌های سبز Scenedesmus quadricauda و <em>C</em>hlorella vulgaris برای بهینه‌سازی شرایط در جذب زیستی مالاشیت گرین استفاده شد. در این آزمایش‌ها تأثیر همزمان 4 فاکتور اصلی غلظت اولیۀ مالاشیت گرین (2، 6 و 10 میلی‌گرم بر لیتر)، pH اولیۀ محلول حاوی مالاشیت گرین (3، 5/4 و 6)، وزن زیتودۀ جلبک‌‌ها (40، 80 و 120 میلی‌گرم بر لیتر) و مدت زمان انجام آزمایش (10، 50 و 90 دقیقه) بر بازده حذف مالاشیت گرین با استفاده از روش باکس- بنکن ارزیابی شد. آنالیز واریانس داده‌های آزمایش طرح رویه‌های پاسخ برای اعتبارسنجی مدل پیشنهادی انجام گرفت. سپس، معادله‌های چندمتغیرۀ مرتبۀ دوم و مدل‌های درجۀ دوم برای تعیین رابطۀ بین بازده حذف مالاشیت گرین و 4 فاکتور مؤثر مستقل ارائه شدند. ضریب همبستگی بالا (99/0<)، مقدار P-value معنی‌دار (0001/0>) و مقدار آمارۀ LoF بی‌معنی (05/0<) نشان‌دهندۀ دقت بالا و اعتبار مدل پیشنهادی به منظور پیش‌بینی بازده حذف مالاشیت گرین از طریق S. quadricauda و C. vulgaris از محلول‌های آبی‌اند. از این‌ رو، این مدل‌ها به منظور آنالیزهای بعدی استفاده شدند. بر این اساس برای هر دو جاذب، بازده حذف مالاشیت گرین همواره با کاهش غلظت اولیۀ مالاشیت گرین از 10 به 2 میلی‌گرم بر لیتر، افزایش pH اولیۀ محلول حاوی مالاشیت گرین از 3 به 6، زیتودۀ جلبک‌ها به صورت تقریبی از 40 تا 100 میلی‌گرم بر لیتر و مدت زمان انجام آزمایش از 10 تا 90 دقیقه افزایش نشان داد. ظرفیت جذب زیستی C. vulgaris و S. quadricauda به ترتیب 17/57 و 49/68 میلی‌گرم بر گرم اندازه‌گیری شد.