ارزیابی زیست محیطی ساختمان‌ها از طریق HQE®؛ نمونة موردی: (آپارتمان سه طبقه مسکونی در منطقة پنج اصفهان)

Abstract

توسعه پایدار امروزه به یکی از مهمترین موضوعات جوامع معاصر تبدیل شده و بیشتر برنامه‌ها در زمینه‌ها و رشته‌های گوناگون باید برای همگرایی اهداف و رویکرد‌های خود با اصول آن تلاش کنند. اما تعیین میزان پایداری همواره از بحث‌های چالش برانگیز بوده است. با توجه به نسبی بودن این مفهوم، برای سنجش میزان پایداری نیاز به سنجه‌ها یا شاخص‌هایی است تا بتوان در این زمینه قضاوت بهتری را بدست آورد. برای انجام ارزیابی نیز یکی از بهترین روش‌ها، تدوین مجموعه‌ای از سنجه‌ها، یا شاخص‌ها است که از طریق مقایسة آنها با یکدیگر بتوان وضعیت فعلی یا آینده را مورد ارزیابی قرار داد. در مقاله حاضر، با انجام مرحله فوق بر روی یک نمونه آپارتمان مسکونی در اصفهان با روش HQE (کیفیت بالای زیست محیطی) که تأکید آن بر دستیابی به آستانه‌ای از کیفیات مورد نظر در یک ساختمان است، مجموعه‌ای از شاخص‌ها در دو دسته، شامل چهار گروه و چهارده هدف متفاوت تدوین و بررسی شدند. نتایج نشان داد که فقط در گروه اهداف مربوط به بهداشت، این ساختمان بسختی امتیاز میانگینی بیش از متوسط به‌دست آورده و در سه گروه اهداف دیگر امتیاز مطلوبی را به‌دست نمی‌آورد. این‌گونه ارزشیابی در نهایت می‌تواند در درجة اول آگاهی و حساسیت ما را نسبت به پروژه‌ها یا طرحهای موجود بالا برده و در شناخت و سنجش وضعیت فعلی، کمک شایانی کند. همچنین این سنجش وضعیت می‌تواند در تصمیم برای مداخله احتمالی بسیار مؤثر بوده و اولویت‌ها را برای آینده با توجه به اهداف و وضعیت فعلی مشخص سازد.