اثر شکارگری درون‌رسته‌ای روی رفتارهای اجتنابی پشه‌ی شته‌خوار (Aphidoletes aphidimyza (Dip.: Cecidomyiidae در مواجهه با سن شکارگر (Orius laevigatus (Het.: Anthocoridae.

Abstract

سن شکارگر Orius laevigatus (Fibber) و پشه‌ی شکارگر Aphidoletes aphidimyza Rondani از شته‌ی جالیز، Aphis gossypii Glover، به‌عنوان شکار مشترک تغذیه می‌کنند. در این مطالعه برخی از رفتارهای اجتنابی پشه‌ی شکارگر مانند رها شدن از گیاه و انتخاب مکان تخم‌گذاری در مواجه با شکارگر درون‌رسته‌ای O. laevigatus مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که پشه‌های ماده‌‌ی A. aphidimyza در هنگام احساس خطر ناشی از شکارگر درون‌رسته‌ای برای نتاج خود، از تخم‌گذاری در آن مکان امتناع می‌کنند. افزون بر این میزان رها شدن لاروهای پشه‌ی شته‌خوار از سطح گیاه با حضور سن شکارگر (5/44%) به‌طور معنی‌داری بیش‌تر از شاهد بود (5/6%). این بررسی نشان داد که رها شدن از سطح برگ و مرگ‌ومیر شکار درون‌رسته‌ای تحت تأثیر مراحل رشدی شته‌ی جالیز می‌باشد. میزان مرگ‌ومیر و رها شدن لاروهای<br />A. aphidimyza در حضور پوره‌ی سن دوم شته به‌ترتیب 10 و 5/12 درصد و در حضور پوره‌ی سن چهارم 31 و 5/44 درصد بود. این یافته‌ها ارتباط بین میزان خطر شکار شدن نتاج توسط شکارگر درون‌رسته‌ای و انتخاب زیستگاه ماده‌های<br />A. aphidimyza جهت تخم‌گذاری را تأیید می‌کند و به اهمیت ساختار جمعیت شکار در بروز رفتارهای اجتنابی پشه‌ی شته‌خوار در یک سامانه‌ی شکارگری درون‌رسته‌ای اشاره‌ دارد.