تأثیر تراکم پایه‌های صنوبر روی الگوی توزیع فضایی آفات و دشمنان طبیعی آنها در کرج

Abstract

تأثیر تراکم پایه‌های صنوبر روی الگوی توزیع فضایی شته‌ی Chaitophorus leucomelas Koch، حشرات کامل و سوراخ‌های لاروی سوسک چوبخوار صنوبر Melanophila picta Pall.، زنجرک‌های Rhytidodus spp. و Hyalesthes mlokosiewiczi Signoret، کفشدوزک‌های شکارگر (Coccinellidae)، بالتوری Chrysoperla carnea (Stephens)، مگس‌های شته‌خوار Leucopis spp.، زنبور پارازیتویید Adialytus salicaphis (Fitch) و عنکبوت‌های شکارگر (Araneae) طی سال‌های 1381 و 1382 در مرکز تحقیقات البرز کرج بررسی گردید. انواع تیمارهای آزمایشی عبارت بودند از تراکم‌های 333، 417، 498 و 833 درخت در هکتار به‌صورت آگروفارستری صنوبر- یونجه و تیمار تک‌کشتی صنوبر با تراکم 833 درخت در هکتار. برای تعیین الگوی توزیع فضایی بندپایان مورد مطالعه از دو روش نسبت واریانس به میانگین و روش رگرسیونی تیلور استفاده شد. نتایج حاصله نشان داد که ترکم پایه‎های صنوبر اثر متفاوتی روی الگوی توزیع فضایی، شاخص پراکندگی (I) و شیب خط رگرسیون (b) بندپایان دارند که از ویژگی‌های زیستی و اکولوژیک آنها ناشی می‌شود. همچنین توزیع فضایی دشمنان طبیعی بطور کامل تابعی از توزیع آفات نبود که پایین بودن جمعیت و نرخ رشد و نیز قدرت جستجوی زیاد آنها در مقایسه با آفات از جمله دلایل احتمالی آن است.