برآورد اثر پارامترهای هواشناسی با تأکید بر تغییرات رطوبت نسبی بر کاهش تابش دریافتی سطح زمین به منظور ایجاد سایت‌های خورشیدی

Abstract

تخمین درست مقدار تابش خورشیدی نیازمند به‌کارگیری پارامترهای مؤثر جوی و محیطی است. در پژوهش حاضر اثر پارامترهای هواشناسی (طول روز، جرم جو، فشار هوا، آب قابل بارش، آلبدوی جو، مقدار جذب در جو و مقدار جذب به‌وسیلۀ ازن) به‌خصوص رطوبت نسبی و عوامل محیطی (ارتفاع، طول و عرض جغرافیایی) بر کاهش تابش کل دریافتی در ایستگاه‌های بندرعباس و میناب در دورۀ زمانی 2009-2006، روزانه بررسی شد. همچنین اثر مقادیر مختلف رطوبت نسبی بر کاهش تابش در اتمسفر استاندارد برای ماه‌های ژانویه و ژولای محاسبه شد. نتایج نشان داد بیشترین مقدار تابش کل دریافتی برای ایستگاه میناب در ماه ژوئن و حدود MJ/m^-2/d^-1 48/14 و برای ایستگاه بندرعباس در ماه می و حدود MJ/m^-2/d^-197/13 است؛ احتمالاً تفاوت در مقدار رطوبت نسبی هوا دلیل اختلاف یک‌ماهۀ حداکثر تابش کل دریافتی است. به نظر می‌رسد در فصل زمستان ایستگاه میناب به دلیل رطوبت نسبی بیشتر مقدار تابش کل دریافتی کمتری در مقایسه با ایستگاه بندرعباس دریافت می‌کند. در مجموع به نظر می‌رسد ایستگاه میناب به دلیل تابش کل دریافتی بیشتر از بندرعباس، توان بیشتری در تولید انرژی برای ایجاد سایت خورشیدی داشته باشد. مقادیر تابش کل دریافتی در اتمسفر استاندارد از حداکثر MJ/m^-2/d^-1 4/6 در ماه ژانویه تا حداقل MJ/m^-2/d^-1 6/5 و در ماه ژولای از حداکثر MJ/m^-2/d^-1 4/18 تا حداقل 12MJ/m2"> 8/15 در دو ایستگاه تغییر می‌کند. به‌طور کلی مقدار تابش کل دریافتی در حالت واقعی با در نظر گرفتن اثر رطوبت نسبی، حداقل MJ/m^-2/d^-1 4 و حداکثر MJ/m^-2/d^-116 است.