ارزیابی خشکسالی هواشناسی در ایران با استفاده از شاخص «استانداردشدة بارش و تبخیر-تعرق(SPEI)»
چکیده
این تحقیق به بررسی اثر عوامل دما، بارش و تبخیر–تعرق در تعیین خشکسالی می‌پردازد. مجموع این تأثیرات در شاخص استانداردشدة بارش وتبخیر- تعرق ارزیابی شده‌اند. از این رو در این مقاله کوشش شده است تا با مطالعة موردی در یک دورة یک‌ساله (چهار فصل)، خشکسالی کشور به کمک این شاخص (به صورت سه‌ماهه) بررسی شود. داده‌های دما و بارش برای تعیین ناهنجاری‌ها و شاخص خشکسالی استانداردشدة بارش وتبخیر-تعرق در دورة مورد نظر از سازمان هواشناسی کشور دریافت شده است. نتایج این تحقیق نشان می‌دهد که عامل تبخیر–تعرق، نقش مؤثری در تغییر شدت خشکسالی دارد، به گونه‌ای که با وجود افزایش (کاهش) بارش در مقایسه با میانگین بلندمدت به‌ویژه در بخش‌های جنوبی کشور، به علت افزایش (کاهش) تبخیر–تعرق، شدت خشکسالی افزایش (کاهش) یافته است. بنابراین از آنجا که خشکسالی پدیده‌ای وابسته به چند متغیر است، به نظر می‌رسد در کنار عامل بارش، می‌توان عامل تبخیر–تعرق را به‌ویژه برای بخش‌های جنوبی کشور و فصل‌های گرم سال لحاظ کرد.
کلید واژگان
پتانسیل تبخیر-تعرقخشکسالی
سیستم اطلاعات جغرافیایی
شاخص استانداردشدة بارش وتبخیر-تعرق
هواشناسی
شماره نشریه
2تاریخ نشر
2015-07-231394-05-01
ناشر
موسسه ژئوفیزیک دانشگاه تهرانInstitute of Geophysics, University of Tehran
سازمان پدید آورنده
دکتری مدیر توسعه کاربردهای هواشناسی، سازمان هواشناسی کشور، تهران، ایراندانش آموخته کارشناسی ارشد، کارشناسی مرکز ملی خشکسالی سازمان هواشناسی کشور، تهران، ایران
دانشجوی کارشناسی ارشد، کارشناسی مرکز ملی خشکسالی سازمان هواشناسی کشور، تهران، ایران
شاپا
2538-371X2538-3906
