بررسی جای‌گیری و جهت حرکت توده گرانیت گلپایگان با استفاده از روش ناهمسانگردی پذیرفتاری مغناطیسی

Abstract

توده گرانیت گلپایگان واقع در بخش شمالی شهرگلپایگان متعلق به زون ساختاری سنندج-سیرجان دارای سن مطلق پالئوسن‌ بوده که داخل شیست‌های دگرگون شده منسوب به دوره پالئو‌زوئیک نفوذ کرده است.این توده شامل توده‌های بازالتی، توف‌های پورفیری و سنگ‌های ولکانیکی کاتاکلاستیکی است. در این مقاله نحوه شارش و جای‌گیری توده گلپایگان به‌روش ناهمسانگردی پذیرفتاری مغناطیسی مورد مطالعه قرار گرفته است. بر اساس جهت‌های به‌خط‌شدگی، منطقه به دو قسمت، قابل‌تقسیم می‌باشد که تداعی‌کننده جای‌گیری قارچی شکل توده در دو مرحله می‌باشد. در مرحله اول، توده اصلی به‌صورت قارچی‌شکل به‌سمت بالا صعود کرده و احتمالاً به‌درون آن در مرحله بعدی توده قارچی‌شکل دیگری تزریق شده است. جهت‌های حاشیه‌ای این توده نشان دهنده روند‌های شمال غرب-جنوب شرق و شمال شرق-جنوب غرب بوده و در قسمت مرکزی جهت‌ها دارای روند شرقی-غربی می‌باشند. بنابراین بر اساس تفسیر کل جهت‌های ناهمسانگردی در پذیرفتاری مغناطیسی توده فوق، وجود گسلی با روند تقریبی شمالی- جنوبی در قسمت مرکزی محتمل می‌باشد. نتایج و تفسیر مطالعات سنگ‌شناسی، تأیید دیگری بر وجود گسلی با روند تقریبی شمالی-جنوبی در مرکز توده گلپایگان است. وجود گسل‌ها و نفوذ توده آذرین در تشکیلات قدیمی‌تر در محل مطالعه توسط محققین دیگر هم گزارش شده است. این مطالعه نشان می‌دهد که شدت ناهمسانگردی مغناطیسی در بخش غربی گسل از شدت بیشتری نسبت به شرق آن برخوردار است. دمای ‌کوری نمونه‌ها نشان می‌دهد که مگنتیت و هماتیت کانی‌های اصلی حاملین مغناطیسی توده گلپایگان می‌باشند.