تصحیح استاتیک با استفاده از تشخیص کانال کور

Abstract

تغییرات در لایه‌های نزدیک سطح زمین می‌تواند بسیار پیچیده باشد و دامنه و زمان رسید امواج بازتابی از افق‌های هدف را به‌طور کامل به‌هم بریزد. معمولاً محاسبه و حذف این نوع جابه‌جایی‌های زمانی از امواج بازتابی با تصحیح استاتیک و تصحیح استاتیک باقی‌مانده عملی می‌شود. روش‌های مرسوم تصحیح استاتیک برای محاسبه و حذف این جابه‌جایی‌های زمانی، به اطلاعات سرعت و عمق لایه‌‌های نزدیک سطح نیاز دارد. لازم به ذکر است که این روش‌ها از مدل‌های ساده، برای تشرح لایه‌بندی نزدیک سطح استفاده می‌کنند که اغلب از واقعیت زمین دور هستند. در این مقاله شیوه دیگری برای تصحیح استاتیک عرضه می‌شود که به‌لحاظ نظری خیلی شبیه به واهمامیخت است ولی برخلاف آن به هیچ‌گونه فرضی در مورد موجک، نحوه توزیع مرز لایه‌ها و نوفه نیاز ندارد و به‌طور کامل از اطلاعات ثبت شده برای تصحیح استاتیک استفاده می‌کند. همچنین در مقایسه با روش‌های مرسوم برای تصحیح استاتیک، نیازی به مدل لایه‌بندی نزدیک سطح زمین ندارد. در این روش آشفتگی‌های نزدیک سطح، به‌منزلة کانال‌هایی تلقی می‌شوند که با استفاده از نظریة تشخیص کانال کور (به روش زیرفضای نوفه جزئی) تعیین می‌شوند و جابه‌جایی‌‌‌های زمانی لازم برای تصحیح استاتیک از راه محاسبه جابه‌جایی مورد نیاز برای بیشینه شدن همبستگی کانال‌ها به‌دست می‌آید. توانمندی روش روی داده‌های مدل زمین مصنوعی و داده‌‌های لرزه‌ای صحرایی ارزیابی شد. این روش علاوه بر تصحیح جابه‌جایی‌های زمانی، منجر به بهبود قابل‌‌توجهی در همدوسی از ردلرزه‌ای به ردلرزه دیگر هم شد. همچنین رخدادهای بازتابی را که قبل از اِعمال این روش به سختی قابل شناسایی بودند، تقویت شدند.