بررسی جریان‌های محلی روی تهران با استفاده از یک مدل شهری تک‌لایه‌ای جفت شده با مدل میان‌مقیاس WRF در حضور شرایط جوّی ایده‌آل

Abstract

از آنجا که هر منطقه دارای ویژگی فیزیکی و شرایط فیزیوگرافی خاص خود است، الگوی جریان در هر منطقه، کاملا خاص و منحصر به همان منطقه است. آنچه اهمیت تحقیقات جامع‌تر و دقیق‌تر الگوی باد و گردش روی شهر تهران را کاملا توجیه می‌کند، نقصان پژوهش‌های قبلی در زمینه مدل‌های شهری و منحصربه‌‌فرد بودن الگوی جریان در چنین مناطقی است. در این مقاله تلاش شده است با در نظر گرفتن شرایط جوّی ایده‌آل و با استفاده از یک مدل شهری تک‌لایه‌ای جفت شده با مدل WRF، به سؤال‌هایی از جمله علت کاهش جریان‌های محلی پایین‌سوی شبانه در 5 دهه اخیر پاسخ مناسبی داده شود. داده‌های مشاهداتی نشان می‌دهند که افزایش دمای تراز 2 متری در 50 سال اخیر همبستگی بسیار خوبی با رشد جمعیت شهر تهران دارد. این مسئله اهمیت لحاظ کردن گرمایش انسان‌زاد به‌‌منظور واسنجی کردن مدل‌های میان‌مقیاس در این منطقه را مضاعف می‌کند. نتایج نشان می‌دهد که با وارد کردن گرمایش انسان‌زاد، تباین دمایی شبانگاهی بین شهر و محیط غیرشهری افزایش می‌یابد و این امر موجب شکل‌گیری جریان دشت به شهر می‌شود (واقعی‌تر شدن شبیه‌سازی جزیره گرمایی)؛ لذا این جریان جنوبی در کنار اثر اختلاط واقعی‌تر در اثر حضور گرمایش انسان‌زاد موجب کاهش جریان فروشیب شبانه می‌شود.