بررسی‏ لرزه‏زمین‌ساخت و لرزه‏خیزی منطقه اصفهان

Abstract

در این کار، گستره E ?54-5/49 و N ?1/34-31 برای بررسی لرزه‏زمین‌ساخت و لرزه‏خیزی منطقه اصفهان انتخاب شده‌ است. از نقشه‏های زمین‏شناسی با مقیاس 1:250000 و 1:100000 ناحیه اصفهان برای استخراج دقیق‌تر گسل‏های ناحیه مورد ‌نظر استفاده و از آن برای بررسی لرزه‏زمین‌ساخت منطقه بهره گرفته شده است. بررسی سازوکار کانونی 18 زمین‏لرزه با 3/4Mw ? ، در این منطقه، وجود مولفه غالب معکوس را برای اکثر آنها (11 مورد) نشان می‏دهد. با استفاده از داده‏های زمین‏لرزه‏های تاریخی و دستگاهی از منابع جهانی (USGS,ISC) و محلی فهرست‌نامه‌‌ کامل و یکنواختی مشتمل بر 170 زمین‏لرزه دستگاهی و 10 زمین‏لرزه تاریخی از منطقه تهیه و براساس آن لرزه‏خیزی این ناحیه مورد بررسی قرار گرفته است. به‌‌منظور یکنواختی فهرست‌نامه‌‌، در هر ایالت لرزه‏زمین‌ساختی رابطه‏ای برای تبدیل مقیاس بزرگی mb به Ms تعیین و به‌کار گرفته شد. برای محاسبه دقیق‏تر پارامتر‏های لرزه‏خیزی، عدم قطعیت بزرگی زمین‏لرزه‏ها و همچنین آستانه کامل بودن داده‏ها، بررسی و مدنظر قرار گرفته است‏. مقدار پارامتر b (b-value) برای ایالت لرزه‏زمین‌ساختی زاگرس و ایران مرکزی-شرق ایران در گستره مورد بررسی به‌‌ترتیب، معادل 05/0 ± 95/0 و 12/0 ± 81/0، نرخ رویداد زمین‏لرزه، ?، برای زمین‏لرزه‏های با بزرگی 3 ? Ms معادل 413/0 ± 976/4 و 129/0 ± 48/0، برآورد شده است. بیشینه بزرگی زمین‏لرزه قابل انتظار برای ایالت لرزه‏زمین‌ساختی زاگرس در گستره مورد بررسی، Mmax، 67/0 ± 4/7 و برای ایران مرکزی-شرق ایران 74/1 ± 8/7 برآورد شده است. همچنین، تاثیر دسته‏بندی نکردن داده‏های دستگاهی (با اختصاص آستانه کامل بودن و عدم قطعیت خاص آن دسته)، روی پارامترهای لرزه‏خیزی بررسی شده است، نتیجه آنکه تاثیر آن روی مقدار پارامتر b و نرخ رویداد محسوس‏تر از تاثیر آن روی Mmax است. همچنین، باعث کاهش چشمگیر عدم قطعیت پارامتر‏های لرزه‏خیزی می‏‌شود.