بررسی و تحلیل الگوی شکست امواج در سواحل بوشهر

Abstract

<em>فرآیند شکست موج یکی از مهم</em><em>ترین فرآیندهای فیزیکی در مبانی مهندسی سواحل می باشد. این فرآیند از دیدگاه ایجاد سازه های ساحلی، توسعه صنایع ساحلی، طبیعت گردی، گرفتن انرژی از امواج و مدیریت سواحل بسیار با اهمیت و ضروری است.</em> <em>در این تحقیق با استفاده از پارامترهای مختلف میدانی موج ثبت شده توسط ایستگاه ساحلی بوشهر و بویه سازمان هواشناسی کشور واقع در منطقه بوشهر (</em><em>E</em><em>'44 </em><em>°</em><em>50 & </em><em>N</em><em>'57 </em><em>°</em><em>28) و همچنین نقشه های هیدروگرافی منطقه به بررسی شیب بستر، نوع شکست، ناحیه شکست، طول موج و ارتفاع موج و عمق در نقطه شکست و همچنین پارامترهای بدون بعد مربوط پرداخته شده است .</em> <em>با استفاده از داده های میدانی و روابط تجربی و شیب بستر ، بیشینه ارتفاع شکست 65/2 متر برآورد شد. کمترین فاصله شکست از خط ساحلی 42 متر می باشد در حالی که عمده شکست ها در فاصله 200 تا 600 متری از ساحل اتفاق می افتد.</em> <em>در مرحله بعد پارامترهای بدون بعد ارتفاع موج نسبی و تیزی محاسبه گردیده و با نتایج به دست آمده از روش های </em><em>Mc Cowan , Davies, Miche, Weggel </em><em> و </em><em> Sevendsen</em><em> مقایسه شد و ضرایب تصحیح تخمین زده شد.</em> <em>بیشینه فروآب ناشی از شکست 8/9 سانتی متر در سواحل بوشهر برآورد شد. همچنین شکست امواج در این منطقه از نوع آشفته می باشد.</em>