بررسی نقش برنامه های آموزشی وترویجی کلینیک های گل وگیاه در پایداری فضای سبز شهری(مطالعه موردی منطقه 17 و 18 شهرداری تهران )

Abstract

<em>جمعیت</em><em> </em><em>شهرنشین</em><em> </em><em>کره</em><em> </em><em>زمین</em><em> </em><em>در</em><em> </em><em>قرن</em><em> </em><em>گذشته</em><em> </em><em>رشد</em><em> </em><em>سریعی</em><em> </em><em>داشته</em><em> </em><em>و بیش</em><em> </em><em>از</em><em> </em><em>10 برابر</em><em> </em><em>شده</em><em> </em><em>است</em><em> </em><em>. این مسئله توجه بیشتر به بخش پایداری در فضای سبز شهری را می طلبد. همچنین مشارکت شهروندان و تغییر تدریجی فرهنگ آن ها یکی از بهترین روش های توسعه و حفاظت از فضای سبز شهری به شمار می آید</em><em>. </em><em>تحقیق حاضر به بررسی نقش برنامه های آموزشی و ترویجی کلینیک های گل وگیاه در پایداری فضای سبز شهری پرداخته است. این تحقیق از نوع کاربردی و به روش توصیفی و علی- ارتباطی انجام یافته است. جمعیت مورد مطالعه شامل 280 نفر از شهروندان منطقه 17 و 18 شهرداری تهران بوده است که در دوره های آموزشی کلینیک های گل وگیاه شرکت داشته اند. اطلاعات به شیوه میدانی و با استفاده از پرسشنامه جمع آوری گردید. نتایج حاصل از ضریب همبستگی اسپیرمن نشان داده است که بین متغیر های: سطح تحصیلات، علاقه به گل و گیاه، آگاهی از فواید گل وگیاه، نوع نگرش نسبت به گل وگیاه، استفاده از کلاس های آموزشی، با متغیر موفقیت در حفظ و نگه داری فضای سبز شهری رابطه مثبت وجود دارد. نتایج رگرسیون چند متغیره نشان داد که متغیرهای: نگرش در مورد نسبت به گل و گیاه، نقش مثبتی در میزان موفقیت در زمینه حفظ و نگه داری فضای سبز شهری دارد و به تنهایی 19% از تغییرات متغیر وابسته میزان موفقیت در زمینه حفظ و نگه داری فضای سبز شهری را باعث شده است.</em><em></em>