بررسى فقهى مفهوم و مصادیق صوت لهوى در تلاوت قرآن کریم

Abstract

تبیین صحیح مفهوم صوت لهوى و تحدید موضوع و حکم شرعى آن، رابطه وثیقى با مبحث غنا دارد. در نوشتار حاضر، صوت ملازم و ممهد معاصى به عنوان موضوع حرمت شرعى در صوت لهوى، معرفى شده است. تحقق اصوات لهوى در برخى معانى مطرح، مثل الحان برآمده از آلات موسیقى، آواهاى طرب‏انگیز و آواز ملازم با معاصى، به دلایل متعدد، در تلاوت قرآن کریم چندان متصور نیست. از سوى دیگر، به نظر مى‏رسد صوت لهوى به مفهوم »الحان متناسب با مجالس لهوى« منحصراً در تلاوت قرآن، متصف به عنوان حرمت باشد. به باور نگارنده، این نوع اصوات لهوى، آسیب‏زاترین نوع آواها در تلاوت حرفه‏اى قرآن کریم هستند. فقهاى اهل سنت، صوت لهوى را موضوع حرمت شرعى قرار نداده و تنها از عنوان غناء استفاده کرده‏اند. این مسأله مى‏تواند تأثیر بسزایى در نحوه تعامل قاریان شیعه‏مذهب با شیوه‏هاى معمول قاریان سنى‏مذهب در ایجاد سبک‏ها و نغمات قرآنى، داشته باشد.