ارتباط وظیفة اجتماعی و تعهد اخلاقی با مرگ خود خواسته

Abstract

چکیده در این مقاله به ارتباط هرگونه مرگ خودخواستة سنتی ژاپنی ^"هارکی ری^" و^"سپ پُوکو^"، ^"جین شی^" و ^"شینجو" با شرافت سامورایی: ^"بوشیدو^" و تعهد اجتماعی، اخلاقی:^"گی ری^" طبقات مختلف اجتماعی (سامورایی­ها، کشاورزان، پیشه­ وران و بازرگانان) و تاثیراتی که مرامنامه سامورایی­ها بر آثار ادبی نمایشی دوران خاندان^"توکوگاوا^"ی ژاپن خصوصاً ^"خودکشی عشاق در سونه زاکی^" (1703) ^"کانادهن چوشینگورا^" یا پیمان­نامه سامورایی­های وفادار(1748) گذارده، پرداخته می­شود. به عبارتی با توجه به کتاب <em>هاکاگوره،</em>به چگونگی تجلی فرهنگ درون سامورایی­ها بر نحوة رفتار شخصیت­های جامعه نمایشی، پرداخته می­شود. نمایشنامه­نویسان دوران توکوگاوایی، به ویژه ^"چیکاماتسو مونزایمون^" و ^"تاکدا ایزومو^"، از مرگ خودخواسته به عنوان عملی نمایشی که، راه­حل جدیدی را به همراه داستان­هایی از نویسندگان معاصر با خود برای نمایشنامه­ها به همراه دارد، سود می­برند. دوران جدیدی در ادبیات نمایشی ژاپن بخاطر تغییرات سیاسی اجتماعی و صد البته اقتصادی شکل می­گیرد. دورانی که آثار باشکوهی را به ادبیات نمایشی جهان تقدیم می کند. روش پژوهش مقایسه تطبیقی نمایشنامه­های دوران توکوگاوایی و متن کتاب هاکاگوره بوده و گردآوری اطلاعات از طریق اسناد کتابخانه­ای انجام شده است. بدین ترتیب تاثیر تقریباً نهایی تبدیل سپ پوکو برای بوشیدو، به شینجو برای گی ری؛ باعث تبدیل شعار سامورایی­ها به نوعی درون­مایه در نمایشنامه­های این دوران شده است.