نسبت‌های ارزش‌گذاری و قابلیت پیش‌بینی بازده بازار؛ شواهدی از بورس اوراق بهادار تهران

Abstract

در این پژوهش، قابلیت پیش‌بینی بازده بورس اوراق بهادار تهران از طریق نسبت‌های ارزش‌گذاری در افق‌های زمانی مختلف بررسی می‌شود. برای این منظور، بر اساس روش تفکیک کمپل-شیلر، توانایی چهار متغیر بازده سود تقسیمی، نسبت سود تقسیمی به قیمت، نسبت قیمت به سود و نسبت پرداخت سود تقسیمی در پیش‌بینی بازار اندازه‌گیری شده است. از میان متغیرهای مورد بررسی، سه متغیر اول قابلیت پیش‌بینی بازده بازار را دارند در حالی که متغیر نسبت پرداخت سود تقسیمی‌توانایی پیش‌بینی بازار را ندارد. از نظر افق پیش‌بینی، نتایج نشان می‌دهد که نسبت‌های ارزش‌گذاری، توانایی پیش‌بینی بازده در افق کوتاه‌مدت را ندارند، اما با افزایش افق بازدهی، توان پیش‌بینی در داخل و خارج نمونه افزایش می‌یابد. همچنین، قابلیت پیش‌بینی در دوره‌های زمانی مختلف متغیر است و در برخی سال‌ها بالاتر از سایر دوره‌ها است. <span>JEL: G12, G14, G15</span> نحوه استناد به این مقاله: برکچیان، س. م.، نصیری، ل.، و ابراهیم‌نژاد، ع. (1395). نسبت‌های ارزش‌گذاری و قابلیت پیش‌بینی بازده بازار (شواهدی از بورس اوراق بهادار تهران). فصلنامه مدلسازی ریسک و مهندسی مالی، 1(2)، 145-165.