ارزیابی شاخص پراکنش حساسیت زایی گونه ای نانو ذرات شیمیایی Fe3O4-NPs در سطوح مختلف زنجیره های غذایی محیط های آبی

Abstract

در دهه­ های اخیر، گسترش و توسعه کاربرد نانو ذرات اکسید آهن مغناطیسی در حوزه­­ های مختلف علوم، نگرانی­ های زیست بوم شناسان را در ارتباط با امتیازات و مخاطرات بالقوه این نانوذرات شیمیایی و اثرات مهلک و چالش بر انگیز احتمالی آنها بر سلامت انسان و اکوسیستم را دو چندان ساخته است. در این راستا در تحقیق حاضر ضمن معرفی رویکرد مدل­ سازی اکوسیستمی تاثیرات سمیت نانوذرات در سطح پراکنش حساسیت­ زایی گونه ­ای (SSDs)، سمیت زیستی و تفاوت میزان حساسیت گونه­ ای نسبت به نانوذرات شیمیایی اکسید آهن مغناطیسی (مگنتیت یا Fe₃O₄)، در 5 گروه مختلف تاکسونومیک از زنجیره ­های غذایی آب شور و نیز در 4 گروه تاکسونومیک از آب ­های شیرین ارزیابی گردید. مقایسه میانگین غلظت حاد کشنده میانی (ML(E)C₅₀) و میانگین مرگ و میر (MM) در هر دو گروه نشان داد که SSDs نسبت به نانوذرات Fe₃O₄در زیستمندان آب شور (36/3%= MM و 629/9mg/l = ML(E)C₅₀) بیشتر از زیستمندان آب شیرین (8/33%=MM و 739/7mg/l =ML(E)C₅₀) بوده و اختلاف بین گروه ­ها معنی دار است (<em>P</em><0.05). در میان 9 گروه مختلف تاکسونومیک بیشیرین میزان حساسیت به نانوذرات مگنتیت در میکروجلبک کلرا (50%=M و 130mg.Fe₃O₄/l =L(E)C₅₀) و پس از آن سخت­پوست بارناکل (70% M= و mg Fe₃O₄/l 5/263L(E)C₅₀=) مشاهده شد. نظر به این­که در تمامی گروه­ های تاکسونومیک حساسیت به نانوذرات Fe₃O₄ نسبتاً پایین بوده این نانوماده می­ تواند جز مواد غیر سمی دسته بندی گردد.