تأثیر شوک اسمزی بر برخی پارامترهای فیزیولوژیک در بچه ماهیان سفید دریای خزر (Rutilus kutum)

Abstract

در این مطالعه برخی پارامترهای مرتبط با تنظیم اسمزی در بچه ماهیان سفید پس از ورود ناگهانی به شوری 6 و 11 گرم در هزار مورد بررسی قرار گرفت تا بتوان به ارزیابی محل مناسب رهاسازی بچه ماهیان سفید پس از تکثیر مصنوعی پرداخت. از کل بدن و همچنین آبشش بچه ماهیان پس از تماس با شوری، در ساعات 24، 72 و 168 جهت سنجش فاکتورهای مختلف نمونه­ برداری صورت گرفت. میزان آنزیم Na⁺/K⁺ATPase در شوری 6، در ساعت 24 با تفاوت معنی­ دار نسبت به گروه کنترل افزایش یافت (0/05><em>P</em>) و سپس با روند نزولی هیچ گونه تفاوت معنی داری با گروه کنترل نداشت (0/05<P<em>).</em> در گروه دوم نیز میزان این آنزیم در ساعت 24 به حداکثر میزان خود رسید و سپس کاهش یافت، اما در تمامی ساعات نسبت به گروه کنترل با تفاوت معنی دار افزایش داشت (0/05><em>P</em>). میزان پروتئین در شوری 6 هیچ گونه تفاوت معنی داری با گروه کنترل نداشت (0/05<<em>P</em>)، اما در پایان دوره تماس در شوری 11 میزان آنزیم با تفاوت معنی ­دارکاهش یافت (0/05><em>P</em>). غلظت RNA نیز در شوری 6 هیچ گونه تفاوت معنی­ داری را با گروه کنترل نشان نداد (05/0<<em>P</em>) و در پایان دوره تماس در شوری 11 میزان این آنزیم با تفاوت معنی­دار نسبت به گروه کنترل کاهش یافت (05/0><em>P</em>). درصد اسمولاریته پلاسما نیز در هر دو گروه با تفاوت معنی­دار نسبت به­زمان صفر افزایش یافت (0/05><em>P</em>). درصد تلفات در گروه دوم تنها 1/52±7/33 درصد بود در حالی که در شوری 6 هیچ گونه تلفاتی مشاهده نشد. درصد آب بدن نیز با افزایش شوری به صورت معنی­دار کاهش یافت (0/05><em>P</em>). با توجه به­نتایج حاصل از این آزمایش، به ­نظر می­ رسد رهاسازی بچه ماهیان در محیط ­های مجاور دریای خزر و با شوری بیشتر، به جهت گریز از حجم عظیم آلاینده های موجود در مصب، مشکل حادی برای بچه ماهیان پیش نخواهد آورد.